بیایید باغبانی کنیم 
نوشته: محمد داود سیاووش
نوشته: محمد داود سیاووشدرشهر کابل که آلودگی هوای آن مصارف یکصد میلیون دالری می خواهد و اقدامات روی کاغذ و تشویش ونگرانی های ظاهری حتی در جلسات شورای وزیران به خاطر برون رفت از این وضعیت ناگوار ابراز شده، به راه آسانی که برای برون رفت از این مشکل وجود دارد هیچکس اشاره نکرده که در ذیل توجه خوانندگان را به برخی نکات در زمینه جلب میکنم:
ازگذشته های دور تا اواخر نزدیک در شهر کابل باغ هایی به نام های باغ بابر،باغ جهان آرا،باغ داوود،باغ بالا،باغ لطیف،باغ نواب، باغ علیمردان وغیره وجود داشتند و تاحدودی وجود دارند که به نام دولتمردان،زمامداران و اشخاص خوش ذوق و با سلیقه مسمی می باشند.
می گویند که در شهرکابل درحدود یکصد باغ وجودداشت که زمامداری چون عبدالرحمن خان برخی هیئت های خارجی را در باغ نواب به خاطر ملاقات می پذیرفت.
ظهیرالدین محمد بابر به حدی هوای کابل برایش گوارابود که وصیت نمود اوراازهندوستان به کابل انتقال داده در باغ بابر دفن نمایند و بالای مقبره اش بنایی نسازند تا باران کابل برآن ببارد.
به هرحال اگر از اصل موضوع دور نرویم در دهه های اخیر امان الله خان در ایجاد باغ ها و تفریحگاه های پغمان سهم عملی می گرفت و کراچی می برد.
اما حاصل کارما چیست؟ آلودگی هوای شهر به حدی رسیده که در سایرممالک در چنین هوای آلوده زیست نمی نمایند.
به نظر نگارنده راه چاره طرح مقرره های زیبای پرنت شده از کامپیوترها و یا بحث در جلسات نمایشی و دلسوزی های ظاهری پیرامون قضیه نبوده بلکه راه حل آنست که:
اول: شبکه آبرسانی شهربا یک پلان عاجل به شکل اساسی فعال گردد و تمام نقاط شهر با آب صحی آشامیدنی وآب آبیاری درختان تأمین شود.
دوم: درشهر چهار ونیم میلیونی کابل به هر فامیل ،هردکاندار و هر مغازه دار درهر کجا یک درخت از طرف نواحی تسلیم داده شود که مواظبت آن به دوش همان شهروند باشد و آنرا سرسبز نگهدارد.
سوم: اعضای یکصد حزب تاسیس شده بهتر است به عوض شعار های بلند پروازانه غیرعملی تعهد بسپارند که امور آبیاری چند باغ را در شهر به شکل داوطلبانه به عهده بگیرند.
چهارم: شاروالی در بالای تپه ها و کوه های شهر ذخایر آب ایجاد نموده امور سرسبزی کوه ها را به دوش بگیرد.
پنجم: از ساحه قرغه تا پلیتخنیک و از شمال میدان هوایی تا ده کیپک در دامنه های کوه نهال شانی شود.
ششم: مسوولیت سرسبزی جاده های داخل شهررا شرکت ها و بانک ها به شکل داوطلبانه به عهده گیرند.
هفتم: به خاطر ارتقای سطح آگاهی مردم از مزایای سرسبزی از طریق رسانه ها تبلیغات رایگان و مسلسل صورت گیرد.
هشتم: در نصاب درسی و فعالیت عملی مکاتب مساله سرسبزی و حفظ محیط زیست مدنظر گرفته شود.
نهم: بلوتین ها ،بروشورها و نشرات اختصاصی به خاطر ارتقای آگاهی مردم از محیط زیست صورت گرفته و رایگان به اختیار مردم قرار داده شود.
دهم: به خاطر تشویق مردم به شکل واقعی از سطح رییس جمهور تا وزرا،معیینان،رؤسا، وکلا، والیان،قوماندانان هریک در سرسبزی محلات کار و زیست شان مسوولیت داوطلبانه و خارج وقت رسمی را به عهده گرفته وآن را به شکل واقعی (نه به شیوه تبلیغاتی)عملی نمایند.
یازدهم: ازموسسات خارجی ،دفاتر سازمان ملل،قوای آیساف و نیروهای کمکی بین المللی دعوت شود که در ساحات معین پارک های شهر راسرسبز سازند.
شاید این اقدامات کافی نباشد و باید دراین ارتباط جلسه کارشناسان امور سرسبزی و حفظ محیط زیست دعوت شوند تا یک پلان تدابیری عملی و جامع به خاطر سرسبزی شهر طرح و رویدست گرفته شود.
دوازدهم:دریای کابل از حالت زباله دانی برون کشیده شود و درمواقع آب خیزی آب آن از سر دهنه تا پلچرخی مرحله به مرحله در کاسه ها نگهداری و ازآن درسرسبزی و بهبود هوای شهر استفاده شود.
سیزدهم:ساحه باغ وحش به سمت دریا انکشاف داده شود و در آن برای پرندگان آبی محلات مناسب در میان دریا ساخته شود.
بزرگان،مسوولان و دولتمردان!
به همین بلاک های مکروریان ها،قصبه،پوهنتون تعلیم و تربیه و غیره نظرکنید، هیچ فرقی از بلاک ها و مناطق رهایشی سایر ممالک ندارند،تنها فرق شان دراینست که این بلاک های بیچاره را مأمورین حفظ و مراقبت ازیادبرده،سرک هایش تخریب شده،چراغ ها خاموش ،فواره های آب و مناطق سبز بدون مواظبت رسمی باغبانان پر از زباله، خاکباد ها و توفانها می باشد و اگرکاری هم در جهت سرسبزی صورت گرفته توسط خود مردم و در حد اقل امکانات می باشد.
به قصر های شیر پور و بلند منزل هاوشهرک ها توجه کنید که حتی زیباتر از تعمیرات سایر کشورهای همسایه می باشند ولی فرق شان دراینست که آنجا اطراف قصر های زیبا را درختان و گل و آبشارها احاطه نموده واینجا از کوچه های وزیراکبرخان،شیرپور،شهرنووغیره مناطق اشراف نشین شهر باید با قایق در روز باران گذشت و با توفانی از گرد وخاک در روز های بادی مقابل بود.
ماکه اینقدر بی استعداد هم نباید باشیم که درخت مقابل منزل مارا باید از اروپا و امریکا آمده غرس نمایند.
خدمت تان به عرض برسد که یک کشور تنها با سخن گفتن،طیاره سواری،موترسواری و از داخل دفاتر لوکس و مفشن آباد نمی شود، لطفآ آستین های تان را برزنید از قصر ها خارج شوید،مقابل قصر ها ،تعمیرات ودفاتر تان را خودتان سرسبز سازید و بدانید که هر درخت یک فابریکه تولید آکسیجن و جذب کننده کاربن دای اکساید در شهر است.
بابر از «اندیجان» بوده و مظهرعظمت حکومتش «آگره»،اما امروز به خاطر باغی که در کابل ساخته بیش از هرجای دیگر در این شهر نامش یاد می شود.
بیایید فردا مانند باغ داوود در کابل باغ هایی به نام های شما هم مسمی باشد، شما که متاسفانه در سایر موارد دستآورد هایی ندارید همین افتخار آسان را بدست بیاورید که مقابل منزل ودفاتر تان را حداقل سرسبز ساخته اید.
اگر این کار را باز هم به عمله و فعله پیروزهیر شاروالی مانند سالهای گذشته می گذازید وای به حال ما.
ازگذشته های دور تا اواخر نزدیک در شهر کابل باغ هایی به نام های باغ بابر،باغ جهان آرا،باغ داوود،باغ بالا،باغ لطیف،باغ نواب، باغ علیمردان وغیره وجود داشتند و تاحدودی وجود دارند که به نام دولتمردان،زمامداران و اشخاص خوش ذوق و با سلیقه مسمی می باشند.
می گویند که در شهرکابل درحدود یکصد باغ وجودداشت که زمامداری چون عبدالرحمن خان برخی هیئت های خارجی را در باغ نواب به خاطر ملاقات می پذیرفت.
ظهیرالدین محمد بابر به حدی هوای کابل برایش گوارابود که وصیت نمود اوراازهندوستان به کابل انتقال داده در باغ بابر دفن نمایند و بالای مقبره اش بنایی نسازند تا باران کابل برآن ببارد.
به هرحال اگر از اصل موضوع دور نرویم در دهه های اخیر امان الله خان در ایجاد باغ ها و تفریحگاه های پغمان سهم عملی می گرفت و کراچی می برد.
اما حاصل کارما چیست؟ آلودگی هوای شهر به حدی رسیده که در سایرممالک در چنین هوای آلوده زیست نمی نمایند.
به نظر نگارنده راه چاره طرح مقرره های زیبای پرنت شده از کامپیوترها و یا بحث در جلسات نمایشی و دلسوزی های ظاهری پیرامون قضیه نبوده بلکه راه حل آنست که:
اول: شبکه آبرسانی شهربا یک پلان عاجل به شکل اساسی فعال گردد و تمام نقاط شهر با آب صحی آشامیدنی وآب آبیاری درختان تأمین شود.
دوم: درشهر چهار ونیم میلیونی کابل به هر فامیل ،هردکاندار و هر مغازه دار درهر کجا یک درخت از طرف نواحی تسلیم داده شود که مواظبت آن به دوش همان شهروند باشد و آنرا سرسبز نگهدارد.
سوم: اعضای یکصد حزب تاسیس شده بهتر است به عوض شعار های بلند پروازانه غیرعملی تعهد بسپارند که امور آبیاری چند باغ را در شهر به شکل داوطلبانه به عهده بگیرند.
چهارم: شاروالی در بالای تپه ها و کوه های شهر ذخایر آب ایجاد نموده امور سرسبزی کوه ها را به دوش بگیرد.
پنجم: از ساحه قرغه تا پلیتخنیک و از شمال میدان هوایی تا ده کیپک در دامنه های کوه نهال شانی شود.
ششم: مسوولیت سرسبزی جاده های داخل شهررا شرکت ها و بانک ها به شکل داوطلبانه به عهده گیرند.
هفتم: به خاطر ارتقای سطح آگاهی مردم از مزایای سرسبزی از طریق رسانه ها تبلیغات رایگان و مسلسل صورت گیرد.
هشتم: در نصاب درسی و فعالیت عملی مکاتب مساله سرسبزی و حفظ محیط زیست مدنظر گرفته شود.
نهم: بلوتین ها ،بروشورها و نشرات اختصاصی به خاطر ارتقای آگاهی مردم از محیط زیست صورت گرفته و رایگان به اختیار مردم قرار داده شود.
دهم: به خاطر تشویق مردم به شکل واقعی از سطح رییس جمهور تا وزرا،معیینان،رؤسا، وکلا، والیان،قوماندانان هریک در سرسبزی محلات کار و زیست شان مسوولیت داوطلبانه و خارج وقت رسمی را به عهده گرفته وآن را به شکل واقعی (نه به شیوه تبلیغاتی)عملی نمایند.
یازدهم: ازموسسات خارجی ،دفاتر سازمان ملل،قوای آیساف و نیروهای کمکی بین المللی دعوت شود که در ساحات معین پارک های شهر راسرسبز سازند.
شاید این اقدامات کافی نباشد و باید دراین ارتباط جلسه کارشناسان امور سرسبزی و حفظ محیط زیست دعوت شوند تا یک پلان تدابیری عملی و جامع به خاطر سرسبزی شهر طرح و رویدست گرفته شود.
دوازدهم:دریای کابل از حالت زباله دانی برون کشیده شود و درمواقع آب خیزی آب آن از سر دهنه تا پلچرخی مرحله به مرحله در کاسه ها نگهداری و ازآن درسرسبزی و بهبود هوای شهر استفاده شود.
سیزدهم:ساحه باغ وحش به سمت دریا انکشاف داده شود و در آن برای پرندگان آبی محلات مناسب در میان دریا ساخته شود.
بزرگان،مسوولان و دولتمردان!
به همین بلاک های مکروریان ها،قصبه،پوهنتون تعلیم و تربیه و غیره نظرکنید، هیچ فرقی از بلاک ها و مناطق رهایشی سایر ممالک ندارند،تنها فرق شان دراینست که این بلاک های بیچاره را مأمورین حفظ و مراقبت ازیادبرده،سرک هایش تخریب شده،چراغ ها خاموش ،فواره های آب و مناطق سبز بدون مواظبت رسمی باغبانان پر از زباله، خاکباد ها و توفانها می باشد و اگرکاری هم در جهت سرسبزی صورت گرفته توسط خود مردم و در حد اقل امکانات می باشد.
به قصر های شیر پور و بلند منزل هاوشهرک ها توجه کنید که حتی زیباتر از تعمیرات سایر کشورهای همسایه می باشند ولی فرق شان دراینست که آنجا اطراف قصر های زیبا را درختان و گل و آبشارها احاطه نموده واینجا از کوچه های وزیراکبرخان،شیرپور،شهرنووغیره مناطق اشراف نشین شهر باید با قایق در روز باران گذشت و با توفانی از گرد وخاک در روز های بادی مقابل بود.
ماکه اینقدر بی استعداد هم نباید باشیم که درخت مقابل منزل مارا باید از اروپا و امریکا آمده غرس نمایند.
خدمت تان به عرض برسد که یک کشور تنها با سخن گفتن،طیاره سواری،موترسواری و از داخل دفاتر لوکس و مفشن آباد نمی شود، لطفآ آستین های تان را برزنید از قصر ها خارج شوید،مقابل قصر ها ،تعمیرات ودفاتر تان را خودتان سرسبز سازید و بدانید که هر درخت یک فابریکه تولید آکسیجن و جذب کننده کاربن دای اکساید در شهر است.
بابر از «اندیجان» بوده و مظهرعظمت حکومتش «آگره»،اما امروز به خاطر باغی که در کابل ساخته بیش از هرجای دیگر در این شهر نامش یاد می شود.
بیایید فردا مانند باغ داوود در کابل باغ هایی به نام های شما هم مسمی باشد، شما که متاسفانه در سایر موارد دستآورد هایی ندارید همین افتخار آسان را بدست بیاورید که مقابل منزل ودفاتر تان را حداقل سرسبز ساخته اید.
اگر این کار را باز هم به عمله و فعله پیروزهیر شاروالی مانند سالهای گذشته می گذازید وای به حال ما.
نظرات
ارسال یک نظر