نوشته: محمد داود سیاووش
در باره لیست کابینه پیشنهادی آقای کرزی به پارلمان که در آن چند عضو حزب اسلامی، چند عضو جمعیت اسلامی، چند هوادار آقای خلیلی، چند هوادار آقای مارشال فهیم، چند کدر تحصیل یافته از غرب، یک یا چند کدر دولت قبل از مجاهدین و... کنار هم به پارلمان معرفی شده اند تحلیلگران با دشواری پیشبینی مواجه اند.
در حالیکه در جانب مقابل، متحدین قبلی آقای کرزی چون انورالحق احدی، اسماعیل خان، جنرال دوستم، حاجی محمد محقق، سپنتا و دیگران که در پیروزی و رأی آوردنش سهم فعال داشتند کنار گذاشته شده اند و احتمالاً بی کار هم نخواهند نشست، تحلیلگران از این تشویش دارند که اگر فردا فرضاً بقیه این وزراء از پارلمان رأی اعتماد بگیرند با چنین ترکیب معجون مرکب چگونه در کنار هم خواهند نشست و کدام برنامه را رو به کدام طرف عملی خواهند کرد.
جای تعجب آنست که چرا هنوز زعامت افغانستان از بردن نام حکومت ائتلافی وحشت دارد؟ در حالیکه رؤسای احزاب ، نمایندگان احزاب وهواداران آنها به طور فعال در ترکیب کابینه شمولیت دارند. مشکل افغانستان از گذشته آن بوده که دیده را نا دیده و شنیده را نا شنیده گرفته اند و با اسم های بی مسما بازی شده است.
کودتای نظامی را انقلاب سوسیالیستی خواندند، راکت پراگنی های مقابل هم را جواز اسلامی دادند، ادارۀ قرون وسطایی را امارت اسلامی نامیدند، هشت سال معامله گری را مردمسالاری نامیدند و اینک ائتلاف خصوصی را مشارکت ملی می نامند، در حالیکه مردم افغانستان را حوادث و رویداد های سیاسی طوری با شعور و دارای شم بلند سیاسی ساخته که پشت تمام قضایا را اکنون از ترکاری فروش تا جوالی اینکشور بیش از هر وقت دیگر میداند و به قول معروف «خاک خشک هیچوقت به دیوار نمی چسپد» بهتر آن میبود که اولاً هر چیز به اسم خودش مسما میشد و در ثانی شوقی های چوکی حداقل این جرئت اخلاقی را میداشتند که به خاطر ارزش های فکری شان در یک ترکیب نا متجانس که غیر از ملامتی آینده چیزی برایشان به ارمغان نمی آورد اشتراک نمی کردند و یا کسانیکه از اتحاد ها رانده شده اند حد اقل باید این شهامت اخلاقی را داشته باشند که از طریق مبارزه صلح آمیز، یک اپوزیسیون نیرومند برای فردا بسازند و از معامله، مسامحه و مصالحه زود گذر، مقطعی و شخصی درآینده صرف نظر کنند و به یاد داشته باشند که مردم میگویند:«هر چیز خام شد پخته میشود ولی آدم وقتی خام شد هیچ وقت پخته نخواهد شد».
در باره لیست کابینه پیشنهادی آقای کرزی به پارلمان که در آن چند عضو حزب اسلامی، چند عضو جمعیت اسلامی، چند هوادار آقای خلیلی، چند هوادار آقای مارشال فهیم، چند کدر تحصیل یافته از غرب، یک یا چند کدر دولت قبل از مجاهدین و... کنار هم به پارلمان معرفی شده اند تحلیلگران با دشواری پیشبینی مواجه اند.
در حالیکه در جانب مقابل، متحدین قبلی آقای کرزی چون انورالحق احدی، اسماعیل خان، جنرال دوستم، حاجی محمد محقق، سپنتا و دیگران که در پیروزی و رأی آوردنش سهم فعال داشتند کنار گذاشته شده اند و احتمالاً بی کار هم نخواهند نشست، تحلیلگران از این تشویش دارند که اگر فردا فرضاً بقیه این وزراء از پارلمان رأی اعتماد بگیرند با چنین ترکیب معجون مرکب چگونه در کنار هم خواهند نشست و کدام برنامه را رو به کدام طرف عملی خواهند کرد.
جای تعجب آنست که چرا هنوز زعامت افغانستان از بردن نام حکومت ائتلافی وحشت دارد؟ در حالیکه رؤسای احزاب ، نمایندگان احزاب وهواداران آنها به طور فعال در ترکیب کابینه شمولیت دارند. مشکل افغانستان از گذشته آن بوده که دیده را نا دیده و شنیده را نا شنیده گرفته اند و با اسم های بی مسما بازی شده است.
کودتای نظامی را انقلاب سوسیالیستی خواندند، راکت پراگنی های مقابل هم را جواز اسلامی دادند، ادارۀ قرون وسطایی را امارت اسلامی نامیدند، هشت سال معامله گری را مردمسالاری نامیدند و اینک ائتلاف خصوصی را مشارکت ملی می نامند، در حالیکه مردم افغانستان را حوادث و رویداد های سیاسی طوری با شعور و دارای شم بلند سیاسی ساخته که پشت تمام قضایا را اکنون از ترکاری فروش تا جوالی اینکشور بیش از هر وقت دیگر میداند و به قول معروف «خاک خشک هیچوقت به دیوار نمی چسپد» بهتر آن میبود که اولاً هر چیز به اسم خودش مسما میشد و در ثانی شوقی های چوکی حداقل این جرئت اخلاقی را میداشتند که به خاطر ارزش های فکری شان در یک ترکیب نا متجانس که غیر از ملامتی آینده چیزی برایشان به ارمغان نمی آورد اشتراک نمی کردند و یا کسانیکه از اتحاد ها رانده شده اند حد اقل باید این شهامت اخلاقی را داشته باشند که از طریق مبارزه صلح آمیز، یک اپوزیسیون نیرومند برای فردا بسازند و از معامله، مسامحه و مصالحه زود گذر، مقطعی و شخصی درآینده صرف نظر کنند و به یاد داشته باشند که مردم میگویند:«هر چیز خام شد پخته میشود ولی آدم وقتی خام شد هیچ وقت پخته نخواهد شد».
نظرات
ارسال یک نظر