نوشته: محمد داود سیاووش
درحالیکه عربستان سعودی به دلیل یکی از سه متحد قبلی امارت طالبان بودن میتواند نزدیک ترین آدرس مراجعه به آنان تصور شود، ولی از آنجاییکه اخیرا فعالیت های القاعده درعربستان سعودی ,یمن ,سومالی وسایر مناطق شرقمیانه وافریقا افزایش یافته کارشناسان در توانایی عربستان سعودی برای نزدیک ساختن طالبان به دولت افغانستان با توجه به روابط تنگاتنگ رهبران طالبان والقاعده شک دارند و سوالاتی نزد مردم افغانستان ایجاد شده است . یکی آنکه ملامحمد عمر که امارت خود را به خاطر نسپردن اسامه به ایالات متحده ازدست داد چگونه حا لا درشرایطی که در بسیاری موارد به القاعده وابسته گی پیدانموده از آنان جداشده میتواند .
دوم: اینکه ،چه معیاری وجود دارد که فهمیده شود واقعا طالبانی که به دولت پیوسته اند باالقاعده به شکل اندرگروند ارتباط ندارند ، مگر اینکه طالبان برمواضع القاعده حمله نموده در جنگ آنان را از مناطق افغانستان وپاکستان خارج سازند ، آیا طالبانی که به دولت میپیوندند میله سلاح شان را به سوی القاعده دور خواهندداد؟ برخی کارشناسان این نگرانی را مطرح میکنند: سنگنی یک نیروی قوی برشانه حکومتی که در بسیاری زمینه ها به مشکلات مواجه است آیا در نبود قوای بین المللی باعث از پای انداختن دولت وتکرار تجربه دوران داکتر نجیب نخواهد شد ؟ کارشناسان میگویند: معاملات بزرگ با رهبری طالبان درشرایطی که دولت توان فزیکی برداشت بدنه جنگی آنان را ندارد در صورتیکه نیروهای بین المللی پای شان را از صحنه بکشند احتمالاً به مفهوم از پای افتادن دولت خواهد شد واز جانبی باحضور فعال طالبان درصحنه درصورت ازدست دادن حمایت نیرو های بین المللی آغاز دوره هرج ومرج وکشمکش هارا بایدانتظار داشت ، درحالیکه عده از اعضای پارلمان ازجریان مذاکرات اظهاربی خبری میکنند مذاکره چندعضو پارلمان بانمایندگان حزب اسلامی در (مالدیو) وتماس های سطوح مختلفی که دولت افعانستان از آن نام میبرد همراه با صدای استاد پاکستانی ملامحمد عمر در آمادگی به کشاندن وی به مذاکرات وخموشی ایران دراین پروسه وآمادگی مشروط هند وروسیه درسهم گیری به این جریان نشان میدهد که هرگاه ایالات متحده وکشورهای غربی پای شان را از افغانستان بکشند درکشورتجربه دهه( نود) تکرار خواهد شد . بسیاری از صاحبنظران یگانه راه تامین صلح را در باز نمودن باب مذاکرات مدنی باطالبان وداخل ساختن آنان ازدروازه قانون اساسی ودرشرایط حیات ملکی به حیات صلح آمیز میدانند درغیر آن باهر حرکت نظامی اگر بخشی به دست بیاید بخش های از پروسه جدا شده کشور به میدان تاخت وتاز کشورهای همسایه وقدرت های منطقوی مبدل خواهد شد ، ولی دراین حال اگر شرایط ایالات متحده برای پیوستن طالبان به پروسه صلح واظهارخوشبینی همزمان باتهدید به شکستن ماشین جنگی طالبان را توسعه گوردن بروان واظهارات مقامات آلمان را در اظهار هماهنگی شان با پلان های مک کرستال کنارهم بگذاریم میتوان پیشبینی نمود که برای پیوستن افراد طالبان وحزب اسلامی خطوط قرمزی نیز مشخص شده است.
دوم: اینکه ،چه معیاری وجود دارد که فهمیده شود واقعا طالبانی که به دولت پیوسته اند باالقاعده به شکل اندرگروند ارتباط ندارند ، مگر اینکه طالبان برمواضع القاعده حمله نموده در جنگ آنان را از مناطق افغانستان وپاکستان خارج سازند ، آیا طالبانی که به دولت میپیوندند میله سلاح شان را به سوی القاعده دور خواهندداد؟ برخی کارشناسان این نگرانی را مطرح میکنند: سنگنی یک نیروی قوی برشانه حکومتی که در بسیاری زمینه ها به مشکلات مواجه است آیا در نبود قوای بین المللی باعث از پای انداختن دولت وتکرار تجربه دوران داکتر نجیب نخواهد شد ؟ کارشناسان میگویند: معاملات بزرگ با رهبری طالبان درشرایطی که دولت توان فزیکی برداشت بدنه جنگی آنان را ندارد در صورتیکه نیروهای بین المللی پای شان را از صحنه بکشند احتمالاً به مفهوم از پای افتادن دولت خواهد شد واز جانبی باحضور فعال طالبان درصحنه درصورت ازدست دادن حمایت نیرو های بین المللی آغاز دوره هرج ومرج وکشمکش هارا بایدانتظار داشت ، درحالیکه عده از اعضای پارلمان ازجریان مذاکرات اظهاربی خبری میکنند مذاکره چندعضو پارلمان بانمایندگان حزب اسلامی در (مالدیو) وتماس های سطوح مختلفی که دولت افعانستان از آن نام میبرد همراه با صدای استاد پاکستانی ملامحمد عمر در آمادگی به کشاندن وی به مذاکرات وخموشی ایران دراین پروسه وآمادگی مشروط هند وروسیه درسهم گیری به این جریان نشان میدهد که هرگاه ایالات متحده وکشورهای غربی پای شان را از افغانستان بکشند درکشورتجربه دهه( نود) تکرار خواهد شد . بسیاری از صاحبنظران یگانه راه تامین صلح را در باز نمودن باب مذاکرات مدنی باطالبان وداخل ساختن آنان ازدروازه قانون اساسی ودرشرایط حیات ملکی به حیات صلح آمیز میدانند درغیر آن باهر حرکت نظامی اگر بخشی به دست بیاید بخش های از پروسه جدا شده کشور به میدان تاخت وتاز کشورهای همسایه وقدرت های منطقوی مبدل خواهد شد ، ولی دراین حال اگر شرایط ایالات متحده برای پیوستن طالبان به پروسه صلح واظهارخوشبینی همزمان باتهدید به شکستن ماشین جنگی طالبان را توسعه گوردن بروان واظهارات مقامات آلمان را در اظهار هماهنگی شان با پلان های مک کرستال کنارهم بگذاریم میتوان پیشبینی نمود که برای پیوستن افراد طالبان وحزب اسلامی خطوط قرمزی نیز مشخص شده است.
نظرات
ارسال یک نظر