روزنامه نگاری شهروندی از طریق انترنت وسیلۀ آسان مبارزه با فساد میباشد!

نوشته: محمد داود سیاووش
با گسترش وبلاگ های انترنتی در افغانستان از یکطرف قیچی سانسور از راه ژورنالیستان و قلم به دستان نا بود میشود و از طرف دیگر فضای باز کهکشان ها اجازه میدهد قلم به دستان جوان طبع آزمایی نموده خود را تا مرحله بهترین چهره های قلم به دست، ژورنالیست و... تبارز دهند و هر چه در زمین خدا از زورگویی، فساد، خودسری، جنایت، رشوه، اختلاس، قانون شکنی و بی عدالتی دیدند بنویسند، افشاء کنند و به اطلاع مردم افغانستان و جهان برسانند. با آنکه از این وسیله نیرومند و پهناور شاید مافیا و حلقات فاسد نیز به شکل منفی استفاده نمایند ولی در جهت مثبت فرصتی که از این طریق به دست می آید امکان آنرا میسر میسازد تا کوچکترین ضعف و نقص از سطح قریه، علاقه داری، ولسوالی، ولایت تا پایتخت به اسرع وقت افشاء شود که به این ترتیب به نحوی از گسترش فساد جلوگیری میشود، بخاطر رسیدن به این وسیله نیرومند باید چند اقدام صورت گیرد:
1- کلپ های انترنتی از سطح ولسوالی، علاقه داری تا ولایات و شهر ها در مناطق امن گسترش داده شود.
2- فیس ماهانه و فی ساعت انترنت کاهش یابد.
3- سرعت انترنت زیاد شود.
4- به جوانان در مرکز و ولایات کورس های رایگان وبلاگ نویسی دایر شود.
5- افشاء گری های انترنتی از طرف مسوولین بطور مخفیانه مورد بررسی قرار گیرد.
اگر این سهولت در سراسر کشور بطور یکسان گسترش یابد و به اختیار مردم، خصوصاً جوانان قرار گیرد، امکان آن وجود دارد که با حیف و میل یک افغانی یا یک دالر ده وبلاگ آنرا همزمان افشاء کند. در حالیکه اکنون از صد ها مورد اختلاس، رشوه، سوء استفاده، زورگویی و قانون شکنی شاید یک فیصد آن هم بعد از گذشتن از چندین فیلتر به رسانه های درز نکند، از طریق این شیوه روزنامه نگاری مرز های کلیشه یی شکسته میشود، کار انحصارگران رسانه ها کساد میشود، درد ها گفته میشوند، سانسور به کلی نفی میشود و بالاخره مسیر طبیعی با استفاده از جهات مثبت این طریقه برای اصلاح جامعه به وجود می آید که با استفاده از آن تمام فعالیت های وزراء، رؤسا، والیان و قوماندانان در چوکات کارشان و قاچاقبران، قانون شکنان، کلاه برداران و استعداد کشان در عرصه فساد زیر ذره بین رکن چهارم ساختار نظام یعنی رسانه ها قرار میگیرد و پایه های نظام مردمسالار تقویت میگردد.