نوشته: محمد داود سیاووشاز نظر آگاهان سیاسی بارک اوباما رییس جمهور ایالات متحده در حالی به کابل آمد که از یکطرف مذاکرات استراتیژیک ایالات متحده با پاکستان صورت گرفت و از طرفی با سر کوبی طالبان متمایل به دولت، هیئت حزب اسلامی از ترس اینکه مبادا پاکستان آنان را دستگیر کند حاضر به مذاکره با دولت افغانستان شد. فضای سرد موجود در روابط حامد کرزی با ایالات متحده که حتی گفته میشود تقاضای کرزی در سفر به ایالات متحده توسط واشنگتن بی جواب ماند باعث گرایش سریع آقای کرزی در سفر به چین و ایران شد که بحث های داغی را در مطبوعات بر انگیخت.
از نظر آگاهان سیاسی این سفر اوباما آنهم بطور استعجالی و برای چند ساعت در شب به افغانستان نشان میدهد که اوباما بخاطر خوش آمد گویی به کابل نیامده بلکه با این حرکت سمبولیک و با اظهاراتی که در بگرام داشت نشان داد مفکوره افغانستان بعد از ایالات متحده که نزد بعضی ها ایجاد شده یک خیال است. اوباما با شور و شوقی که در بگرام سربازان در استقبال از وی نشان دادند این اشاره را به رهبران کابل رساند که ایالات متحده در هر نوع راه حل سیاسی تا آخر با افغانستان خواهد بود و از جانبی با تأکید بر سرکوب القاعده و جلوگیری از برگشت طالبان به قدرت و تأکید بر حمله بر قرارگاه های آنسوی مرز نشان داد که ایالات متحده کماکان به افغانستان علاقمند است و قصد ندارد بطور دراماتیک پایش را از افغانستان بکشد.
برخی ها سفر اوباما را به کابل ناشی از شکایت رابرت گیتس به مجلس سنای ایالات متحده میدانند که برادر رییس جمهور را مانع فعالیت های نظامی در کندهار وانمود کرد و متعاقب آن والی کندهار گزارشات رسانه های غربی را مبنی بر اینکه طالبان در کندهار آزادانه گشت و گذار میکنند رد نموده به نحوی با فعالیت های نظامی در آینده در آن ولایت مخالفت نشان داد. آگاهان میگویند احتمالاً در پشت پرده و به دور از کمره رسانه ها سخنان جدی و صریحی میان اوباما و کرزی در رابطه به فساد موجود در دستگاه دولت افغانستان و کمبود دستآورد در صد روز اول تبادله شده و این ادعا را که گویا اوباما بخاطر ابراز حسن نیت و دعوت از رییس جمهور به ایالات متحده میلیون ها کیلومتر راه را در شب طی نموده از امکان بعید میدانند، برخی ها این نگرانی را مطرح میکنند که احتمالاً اوباما برای آن به کابل آمد که مبادا در گردهمایی قریب الوقوع که در آن طالبان پیوسته به دولت و اعضای حزب اسلامی اکثریت خواهند داشت رییس جمهور کرزی دست به کدام مانور دراماتیک بزند. در حال حاضر نزد بسیاری از آگاهان این تشویش وجود دارد که احتمالاً رییس جمهور در گردهمایی بزرگی که اکثریت آنرا تندروان متمایل به وی تشکیل میدهند با دعوت اعضای پارلمان فضای مجلس را طوری شکل خواهد داد که فیصله های آن آزادی های مدنی مردم را محدود سازد. ولی آنچه غیر قابل پیشبینی است اینکه با مخالفت هایی که در درون وجود داردو با تفاوت نظر هایی که در جهان مطرح است چگونه خواهند توانست چرخ زمان را به عقب بر گردانند؟
نظرات
ارسال یک نظر