صلح باید پروسه باشد نه پروژه!

پیامی به اشتراک کنندگان کنفرانس «صدای مشترک افغانها برای صلح»
نوشته: محمد داود سیاووش
با توجه به جنگ های خونین و کشتار های بیرحمانه یی که درافغانستان صورت گرفته و با توجه به تلقینات منفی که در روان افغانها به نام های مختلف طی سالهای جنگ توسط دشمنان شکل بسته و با توجه به اتموسفیر تاریکی که در برخی مناطق برای مردم ایجاد شده و نسلی با روحیه ضدیت با ترقی، پیشرفت و با روحیه بنیاد گرایی، تندروی و افراط گرایی تربیه شده، به نظر میرسد طی نمودن راه صلح فقط در یک پروسه طولانی ممکنست نه در یک پروژه کوتاه مدت. آنچه قابل یاد آوریست اینکه در پروسه صلح چند مسأله باید مدنظر گرفته شود:
1- صلح نباید یک پروسه میکانیکی چون آشتی دادن دو رهبر فکر شود؛ بلکه در این زمینه باید کار در ابعاد مختلف صورت گرفته به صفوف جنگنده ها و افراد عادیی که از گرسنگی یا از اثر تلقینات نا درست می جنگند توجه شود.
2- صلح نباید به مفهوم امتیاز دادن به یک طرف باشد؛ چون در این حال جوانب مخالف نیز به خاطر امتیاز گیری تشویق میشوند تا دست به خشونت بزنند.
3- صلح نباید عدالت را پایمال کند؛ زیرا در این صورت صلح منفی به وجود آمده آشتی رهبران به مفهوم صلح و آزردگی رهبران به مفهوم جنگ خواهد بود.
4- در صلح نباید ارزش های مدنی چون آزادی بیان، مردمسالاری، تساوی حقوق زن و مرد و قانون اساسی قربانی شود.
5- صلح نباید به بهای امتیاز دادن به کشور های همسایه صورت گیرد؛ زیرا در آن صورت دولت ضعیف دست نشانده خود عامل مداخله سایر همسایه ها خواهد شد.
6- تأمین صلح باید به مفهوم تغییر در دسترخوان مردم باشد و انسان های بیکار، آواره و گرسنه را نجات دهد.
7- تأمین صلح باید به مفهوم مبارزه واضح با مافیای مواد مخدر و فساد اداری در سطح ملی و بین المللی باشد و به عوض زمین کوکنار دهاقین باید سرباندهای قاچاقبران مواد مخدر و مافیای فساد در سطح ملی و بین المللی دستگیر و از بین برده شوند.
8- صلح نباید با تحریک احساسات یک قوم علیه قوم دیگر، بلکه با نزدیک ساختن و تفاهم میان اقوام تأمین شود.
9- در بهای صلح کشور باید از احتیاج به خارج رهایی یابد و به خود کفایی اقتصادی برسد.
10- در مقدمه صلح باید صحنه های جنگ جایش را به تالار های دیالوگ و بحث های تند بدهد؛ تا همه دردها گفته شوند و راه حل ها جستجو گردد.
با تحقق اهدافی از این قبیل میتوان در دراز مدت آتش جنگ داخلی را در افغانستان خاموش نمود و دست های مداخله خارجی را از کشور کوتاه ساخت؛ به شرط آنکه به تاجران سیاسی مجال داده نشود که صحنه را اشغال نموده از میان احساسات مردم در تالار ها سربازگیری کنند.