مغز های پر و جیب های خالی و جیب های پر و مغزهای خالی کاندیدان!

نوشته : محمدداود سیاووش
تدویر انتخابات پارلمانی پس از بحران قانون انتخابات و مسأله تضمین امنیت انتخابات به نظر میرسد (هفت خوان رستمی )باشد که باید از آن کاندیدان بگذرند. انتخابات پارلمانی در حالی تدویر می یابد که بر طبق آمار پنتاگون یک بر چار محلات تحت کنترول حکومت میباشند و طبق آخرین آمار وزارت دفاع ایالات متحده خشونت ها هشتاد و هفت فیصد طی سال گذشته افزایش یافته است. با آنکه دولت گزارش اولی پنتاگون را رد مینماید اما از آنجاییکه نیروهای بین المللی در افغانستان حضور فعال دارند محاسبات آنان را نمیتوان نا دیده گرفت. از جانب دیگر در کار زار آمادگی به کاندیداتوری( خوان رستم) دیگری به نام جمع آوری یکهزار کارت در برابر کاندیدان مفلس قرار دارد که با این حال اهمیت کارت در بازار سیاه بطور روز افزونی افزایش می یابد.( خوان رستم) دیگری که در برابر کاندیدان قرار دارد آرزو ها و آرمان های بزرگ با جیب های خالی و امکانات نا چیز میباشد. گفته میشود که این بار در پارلمان کسانی حضور می یابند که از حمایت بالقوه و بالفعل بانک ها، شرکت ها و مراکز قدرت بر خوردار باشند، شایعاتی وجود دارد که بعضی بانک ها به کاندیدان وعده داده اند که در صورت قرار گرفتن در موضع آنان بر علاوه مصارف کمپاین آنان پنجاه هزار دالر نقد به آنان میپردازند. در مقابل این آرایش ثروت و قدرت کسانی هم میخواهند در این جریان قد بلند کنند که حتی اگر مؤفق شوند و مردم به تبریکی نزد آنان بیاید توان تکلیف یک پیاله چای و شیرینی را به آنان ندارند. آنچه مسلم است اینکه هر کاندید بطور طبیعی باید با حد اقل ره توشه کمپاین برای ایجاد دفتر کمپاین، چاپ عکس، نصب شعار و وسایل ترانسپورتی در این راه گام بردارد و در ثانی در آشفته بازار کنونی که فهم ، درک ، کفایت و درایت سیاسی را به قول معروف به پشیزی نمی خرند هر لحظه امکان آن وجود دارد که با وارد صحنه شدن این افراد کم بضاعت اما محبوب ومستقل هیولای زر و زور به شکل رقابت و حتی از نظر فزیکی آنان را از صحنه بردارند، ناظرین سیاسی میگویند هنوز جامعه افغانی به آن حد از پخته گی نرسیده که مردم به دنبال قلندر مشربانی چون گاندی روان شوند. در این کشمکش قدرت فقط چند چهره برخوردار از زر و زور بار دیگر فضای مجلس را طوری به اختیار خواهند گرفت که هر کس آرزو داشته باشد به مجلس وارد شود باید به صفت آری گوی آنان این برگه را بدست بیاورد. تجربه گذشته نشان داد که در دهه دموکراسی در مجلس فقط نمایندگان دربار و جریانات چپ و راست و محافل زمیندار محلات راه می یافتند و در آن وضع از وجود سر و صدا های چند وکیل چپ در پارلمان به صفت ممثلین صحنه دموکراسی استفاده میشد. در شرایط کنونی که افکار چپ و راست دیروز از اعتبار افتاده و چهره های مدعی این نظریات مورد توجه مردم قرار نمیگیرند کاخ ریاست جمهوری، بانک ها، شرکت ها و زورمندان محلی نمیخواهند کسانی در اتاق ملت راه یابند که آنان را به استیضاح، استجواب و استفسار بکشند. قشر آگاه جامعه در چنین شرایط و اوضاع با مأیوسیت و بدون ادعای حتی هیچ نقشی به این روند نظاره میکند.کارشناسان به این باوراند که افغانستان زمانی به شاهراه ترقی و انکشاف گام خواهد گذاشت که مانند دوران انقلاب کبیر فرانسه پارلمانی داشته باشد که با شعور بر خاسته از روح القوانین به ماری انتوانت ها بفهماند که هدف از نان خواستن مردم کلچه نیست. پارلمانی که مفاهیم چپ و راست را از نشستن افراد خونسرد و متفکر در دو طرف مجلس با باز خواست از زمامداران آغاز کند. وضعیت موجود را طوری شکل داده اند که متأسفانه آرزوی نخبه ترین روشنفکر چپ و راست آنست که شب به کدام مهمانی برود و در دولت برایش کدام چوکی داده خواهد شد. با چنین کدر های دریوزه گر و چنین آرایش قوا راه ما به ترکستان و مجلس آینده ما جایگاه روز گذران و معامله گران خواهد بود.

نظرات