نوشته: محمد داود سیاووش
در دورانی که تاراج دارایی های عامه جزء خصایل عالی اخلاقیات است.
در دورانی که ساخت و بافت و دروغ و تقلا عنصر اصلی فضایل و ملکات است.
در دورانی که سرگوشی و فضل فروشی عامل پیشرفت و درجات است.
در دورانی که کرنش و سازش وسیله برتری و اشرافیات است.
در دورانی که تلفظ کلمات «یس، نو، تنک یو» وسیله نیرومند عقد قرار داد های ملیارد ها دالری واجب الاجراآت است.
در دورانی که فریب خارجی ها و پر کردن جیب ها از جمله مهارت های ما فوق تحصیلات است.
در چنین دورانی اگر انسانی بیکار، بیمار، آواره و بیچاره با رنگ زرد و دل سرد و تن پر درد و با لب دوخته و تن سوخته و با آه سرد بخواهد سخنی بگوید تصور کنید که در زمین خدا از میان قلدران و زور گویان کی صدایش را خواهد شنید و به کدام دروازه خواهد رسید؟
در این دورانی که بزرگی ها در جیب و عقل ها در فریب اند، آن آدمی که متکفل اعاشه چند طفل بوده و با سند فراغت از بزرگترین دانشگاه های جهان به دروازه ها سرگردان است صدایش را کی خواهد شنید؟
اگر گوش دنیا کر نیست و اگر وجدان هایی هنوز بیدار اند باید ایمیل و انترنت را رایگان سازند تا این فقرا، ضعفا، مستضعفین و بیچاره ها صدای اعتراض شان را در فضای لایتناهی به گوش افلاک برسانند تا از این طریق به دور از سانسور رادیو ها اگر کسی در زمین خدا صدایشان را نمی شنود حد اقل در بی نهایت افلاک و سماوات ملایکه های خدا از روی اخلاص و بدون ریا این نجوا ها، ضجه ها و زوزه ها را به درگاه مسبب الاسباب و قاضی الحاجات برسانند.
در این دورانی که دموکراسی را پاستوریزه کرده اند و جامعه مدنی را مسخ میکنند، در این دورانی که مافیا در اشکال مواد مخدر، زمین، فساد اداری و ناکام کردن برنامه ها از داخل نهاد های دموکراتیک دست بکار اند، اگر این صدا ها دیگر هیچ تأثیری نداشته باشند حد اقل نقاب چهره دیده درایان و هرزه گان را تا بی نهایت آسمان ها خواهند درید و رذایل خصایل و فقدان وجدان و فضایل را در شخصیت آنان به همگان هویدا خواهد ساخت. ابن عربی میگوید که روزگاری خواهد رسید که انسان اعمال شخصی را که در اتاق مجاورش نشسته میتواند ببیند در حالیکه فعلاً ضرورت است که به دور از اشرافیت عقلانی ابن عربی (علاوه بر نیایش شبانگاهی به دربار پروردگار) در آسمان ها آدرس های ایمیلی باید به فقرا، ضعفا و مستضعفان وجود داشته باشد تا هر کس از هر کجایی که دلش خواست پیامش را به گوش آسمانها برساند. در حالیکه در زمین خدا جغد های ویرانه جوی شبگرد وضعیت را طوری آورده اند که از آن ارتباطات آسمانی خبری نیست و میخواهند فضا را طوری بسازند که:
مردم دیده نتوانند آنچه را باید ببینند
شنیده نتوانند آنچه را باید بشنوند
و گفته نتوانند آنچه را باید بگویند
در چنین حال هر گاه جامعه جهانی با یک مشت آهنین به دهن مستبدین عقبگرا بکوبد و حد اقل این امکان را میسر سازد که محکومان و مظلومان و محرومان از بام دنیا یعنی پامیر تا دامنه های هندوکش و بابا، سپین بولدک و تورخم و جهیل ذولفقار صدایشان را در شکایت از رشوه، اختلاس، زورگویی و مظالم اجتماعی به گوش جهان برسانند با این کار در هر ده، قریه، خیابان و محله روایت گری صادق دل پیدا خواهد شد که فریاد مظلومان را تا بی نهایت آسمان ها فریاد بزند و چهره وقیح فاسدان، ظالمان و قاچاقبران را افشا کند.
در دورانی که تاراج دارایی های عامه جزء خصایل عالی اخلاقیات است.
در دورانی که ساخت و بافت و دروغ و تقلا عنصر اصلی فضایل و ملکات است.
در دورانی که سرگوشی و فضل فروشی عامل پیشرفت و درجات است.
در دورانی که کرنش و سازش وسیله برتری و اشرافیات است.
در دورانی که تلفظ کلمات «یس، نو، تنک یو» وسیله نیرومند عقد قرار داد های ملیارد ها دالری واجب الاجراآت است.
در دورانی که فریب خارجی ها و پر کردن جیب ها از جمله مهارت های ما فوق تحصیلات است.
در چنین دورانی اگر انسانی بیکار، بیمار، آواره و بیچاره با رنگ زرد و دل سرد و تن پر درد و با لب دوخته و تن سوخته و با آه سرد بخواهد سخنی بگوید تصور کنید که در زمین خدا از میان قلدران و زور گویان کی صدایش را خواهد شنید و به کدام دروازه خواهد رسید؟
در این دورانی که بزرگی ها در جیب و عقل ها در فریب اند، آن آدمی که متکفل اعاشه چند طفل بوده و با سند فراغت از بزرگترین دانشگاه های جهان به دروازه ها سرگردان است صدایش را کی خواهد شنید؟
اگر گوش دنیا کر نیست و اگر وجدان هایی هنوز بیدار اند باید ایمیل و انترنت را رایگان سازند تا این فقرا، ضعفا، مستضعفین و بیچاره ها صدای اعتراض شان را در فضای لایتناهی به گوش افلاک برسانند تا از این طریق به دور از سانسور رادیو ها اگر کسی در زمین خدا صدایشان را نمی شنود حد اقل در بی نهایت افلاک و سماوات ملایکه های خدا از روی اخلاص و بدون ریا این نجوا ها، ضجه ها و زوزه ها را به درگاه مسبب الاسباب و قاضی الحاجات برسانند.
در این دورانی که دموکراسی را پاستوریزه کرده اند و جامعه مدنی را مسخ میکنند، در این دورانی که مافیا در اشکال مواد مخدر، زمین، فساد اداری و ناکام کردن برنامه ها از داخل نهاد های دموکراتیک دست بکار اند، اگر این صدا ها دیگر هیچ تأثیری نداشته باشند حد اقل نقاب چهره دیده درایان و هرزه گان را تا بی نهایت آسمان ها خواهند درید و رذایل خصایل و فقدان وجدان و فضایل را در شخصیت آنان به همگان هویدا خواهد ساخت. ابن عربی میگوید که روزگاری خواهد رسید که انسان اعمال شخصی را که در اتاق مجاورش نشسته میتواند ببیند در حالیکه فعلاً ضرورت است که به دور از اشرافیت عقلانی ابن عربی (علاوه بر نیایش شبانگاهی به دربار پروردگار) در آسمان ها آدرس های ایمیلی باید به فقرا، ضعفا و مستضعفان وجود داشته باشد تا هر کس از هر کجایی که دلش خواست پیامش را به گوش آسمانها برساند. در حالیکه در زمین خدا جغد های ویرانه جوی شبگرد وضعیت را طوری آورده اند که از آن ارتباطات آسمانی خبری نیست و میخواهند فضا را طوری بسازند که:
مردم دیده نتوانند آنچه را باید ببینند
شنیده نتوانند آنچه را باید بشنوند
و گفته نتوانند آنچه را باید بگویند
در چنین حال هر گاه جامعه جهانی با یک مشت آهنین به دهن مستبدین عقبگرا بکوبد و حد اقل این امکان را میسر سازد که محکومان و مظلومان و محرومان از بام دنیا یعنی پامیر تا دامنه های هندوکش و بابا، سپین بولدک و تورخم و جهیل ذولفقار صدایشان را در شکایت از رشوه، اختلاس، زورگویی و مظالم اجتماعی به گوش جهان برسانند با این کار در هر ده، قریه، خیابان و محله روایت گری صادق دل پیدا خواهد شد که فریاد مظلومان را تا بی نهایت آسمان ها فریاد بزند و چهره وقیح فاسدان، ظالمان و قاچاقبران را افشا کند.
نظرات
ارسال یک نظر