جامعه افغانی در گرو چند نفر نیست!

در سال های پس از اداره مؤقت چنان معمول شده که بیشتر از حامد کرزی به عنوان رییس جمهور و مسوول مملکت انتقاد میشود و کرزی نیز با حوصله مندی به انتقادات گوش میدهد در حالیکه در جناح مخالف کرزی کسانی قرار دارند که هیچ کس جرئت انتقاد از آنان را ندارد. بیایید انصافاً قضاوت کنیم که آیا مخالفان آقای کرزی فرشتگان آسمانی استند و اگر نیستند چرا از آنان به صراحت انتقاد نمیشود این مسأله روشن است که مردم بخاطر ترس از آنان انتقاد نمیکنند و با این حال آنان تا روزی که در صدر جرگه امن و جرگه صلح نه نشسته و به وزارت، سفارت، ریاست و... خود و یا خویشاوندان شان نرسیده اند با کرزی مخالف اند و پس از آنکه به آن چوکی تکیه دادند دنیا گل و گلزار و حامد کرزی مرد سراپا کار و فعالیت است. در چنین حالت مردم فکر میکنند که کشور توسط چند شخص که پول و قدرت دارند به گروگان گرفته شده است ورنه در یک نظام دموکراسی چگونه میتوان کسانی را که حتی قدرت نوشتن یک مقاله عادی را ندارند عقل کل دانسته به دنبال آنان مردم گله وار حرکت کنند. فکاهی یی ساخته شده که چند نفر محدود در افغانستان در مرده خانه در صدر جنازه در عروسی در صدر نکاح و در خیرات در صدر مجالس مانند گلدان می نشینند و با روحیه خود مهتر بینی و دیگران را کهتر بینی جبهه ها میسازند، گروه ها تشکیل میدهند، اتحاد ها می بندند و آنگاه در بدل رسیدن به اهداف کوتاه مدت آن برنامه ها، گروه ها و احزاب مانند یخ آب میشوند . بدا به حال مردمی که به هر دلیلی در چنین وضعیت تنگ و پر از ننگ گیر مانده و به دنبال چنین افراد روان اند. باید روحیه یی در جامعه ایجاد شود که در فضای آن انتقاد از دیگران با روحیه انتقاد از خود و انتقاد پذیری همراه گردد. هیچکس فرشته آسمانی نیست، هیچکس در شرایط کنونی از میان رهبران معصوم نیست ولی سوال اینست آنانی که در انتقاد از رقیب شان کف میزنند آیا حوصله شنیدن حرف مخالف خود را دارند؟ آنان باید بدانند که اگر با یک انگشت بی کفایتی های دولت را هدف میگیرند چهار انگشت دیگر به طرف خودشان اشاره میکند. در اینکه دولت کفایت لازم ندارد هیچ شکی نیست، در اینکه در عرصه ها اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... طی 9 سال وقت کشی شده و دستآورد قناعت بخش وجود ندارد هیچکس منکر آن نیست ولی بیایید ببینیم که شیره و عصاره همین نظام را در طول 9 سال کی خورده؟ و کی ها از رییس جمهور کرزی جزیه گرفته اند؟ این نظام اگر هیچ دستآورد نداشته باشد تنها همین دستآورد را دارد که با همین صراحت میتوان از صدر مملکت انتقاد کرد ولی آیا همین انتقاداتی را که از رییس جمهور صورت میگیرد میتوان از یک رهبر به اصطلاح اپوزیسیون، وزیر، قوماندان، رهبر و قدرتمند محلی نمود؟ در افغانستان اکنون مردم چه خوب ضرب المثلی ساخته اند که: «از رییس جمهور انتقاد بکن ولی از دلگی مشر احتیاط کن.»