با کی مذاکره صورت گیرد؟

نوشته : محمد داود سیاووشاگر بپذیریم که ملا برادر و ملا کبیر به وساطت و حمایت ناتو به خاطر مذاکره به کابل انتقال داده شدند و در واقع آنان به استیذان ISI حاضر و قادر به چنین کاری شدند پس در این صورت سوالی پیدا میشود که این مذاکرات به عوض اسیران ISI چرا با شخص رییس ISI و اشفاق کیانی صورت نمیگیرد. کارشناسان میپرسند در صورتیکه هیئت های دولت افغانستان با شورای کویته مذاکره میکند و محل اقامت آنان را میداند پس شکوه و شکایت از کی دارد که لانه های دهشت افگنان را نابود کند.در حال حاضر نزد بسیاری مردم افغانستان این سوال مطرح است که اگر طالبان را آقای کرزی برادران میداند پس نیروهای سرقوماندان اعلی قوای مسلح با کی می جنگند و اگر چنین استدلالی وجود دارد که راه القاعده از طالبان جداست سربازان اردوی ملی از مرمی که به طرف آنان شلیک میشود چگونه تشخیص خواهند داد که مرمی از سوی کی به سوی آنان فیر میشود و با این حال کسی که سرباز را می کشد برای او چه تفاوت میکند که طالب است یا القاعده.ناظرین سیاسی به این باور اند که در وجود کمیسیون موجود و مذاکرات تحت حمایت ISI نتیجه یی به دست نخواهد آمد و با این حال افغانستان هر روز با اقدامات نا سنجیده دولت از جهان منزوی میشود. کارشناسان میگویند که افغانستان در وجود دامن زدن اختلافات روابط به غرب ودر وجود نزدیکی برخی مقامات افغان با مقامات ایران که اخیراً گزارشات آن در رسانئه های غربی بر سر زبانهاست هر گز به صلح دست نخواهد یافت و از سپردن عنان طالبان به پاکستان و ارتباط گرفتن از آن طریق برای دولت افغانستان دستآوردی عاید نخواهد شد.این مسأله هنوز مطرح بحث است در حالیکه عربستان سعودی و پاکستان به صفت کشور هایی که طالبان را به رسمیت شناخته بودند در کنارشان برای وارد شدن به صحنه سیاست کشور تلاش میکنند و از طرفی ایران به قول رسانه های غربی در حاکمیت نفوذ کرده عکس العمل محافل اجتماعی، نهاد های مدنی، مدافعان حقوق بشر، حقوق زنان و طرفداران آزادی بیان و مردمسالاری در برابر طرح اصلاحی شورای علما برای رسانه ها که باز مانده دوره طالبان میباشد و سرو صداهایی پیرامون امکان تغییر قانون اساسی و گرفتن آزادی های مدنی مردم چه خواهد بود؟

در حال حاضر جهان ناظر آنست که رییس جمهور کرزی در برابر ارزشهای به دست آمده پس از اداره مؤقت تا کنون چگونه موضعگیری خواهد کرد و مردم افغانستان انتظار دارند که به هیچ قیمت این ارزش ها قربانی معاملات پشت پرده و مسامحه های صحنه سیاسی کشور نشود.

ضرورت است تا کنفرانس جهانی خارج تلاش های کنونی در رابطه به افغانستان دایر گردیده در آن از کشور های همسایه، روسیه و کشور های عربی تعهد گرفته شود که در امور داخلی افغانستان مداخله نکنند، آنگاه افغانستان غیر نظامی اعلان گردیده تمام نیرو های مسلح آن منحل شود و فقط در چوکات بین المللی اداره تأمین صلح در افغانستان صورت گیرد، هیچ نیروی نظامی مسلح وجود نداشته باشد و ارکان قدرت از طریق انتخابات برگزیده شوند.