شکوه یک مامور پایین رتبه

معاش من معاش من کجایی
زهجرانت هلاکم چون نیایی
کجایی قرض من از سرپریده
گریبانم رسر تا پادریده
بگیردراه من هرلحظه قرضدار
بخواهد قرض خود هرروز صد بار
خوریم هرروز مانان جواری
به مافیاکنیم ما عذر وزاری
که گر بنگ واگر تریاک داری
غریبان را زخود غمناک دار
تودزد وخاین ووحشی غدار
الهی بینمت بر چوبه دار
چپاول میکنی اندر اداره
زمافیا توداری باند وداره
اپارتمان میگیری ومیفروشی
ولیکن برغریبان می خروشی
صدایت تا ابد خاموش بادا
غریو مردمی درجوش بادا
الهی بینمت بر چوبه دار

زنان طفلکانم دست بردار
زمین دولتی در خدمت تو
زقاچاق است هر جا مکنت تو
خوری هر روز تو مرغ ومربا
زنان قاق حلق ماست بالا
نه مادزد ونه یاغی وتتاریم
غریب خدمتگذار این دیاریم
چرا تو کومک های کل دنیا
خوری چون اژدها ومار بوا
همان روزی که مامور آفریدند
شکم سیری زاو دور آفریدند
الهی خانه غدار ویران
زجورش طفلکان ماست نالان
فاخته