سپتامبر 3, 2014
شماره (190) چهارشنبه 12 سنبله 1393 / 3 سپتمبر 2014
نوشته : محمد داود سیاووش
در حالیکه دوره کار رییس جمهور کرزی به پایان رسیده و رییس جمهور در تمدید دوره کارش تا اعلان نتایج انتخابات ترازوی خود را به سنگ زده از ناخن کشور گرفته بار و بستره خود را از ارگ جمع نموده و با صحنه سازی میخواهد صداهایی در ادامه کارش را با نخوت قبول کند، نتایج دور دوم انتخابات به افتضاح در سطح کشور و جهان رسیده متهمین این ماجرا آزادانه گشت و گزار نموده حتا از حنجره بعضی تلویزیون ها با هُشدار و اخطار مانور میکنند، با تحریم پروسه بازشماری و تفتیش توسط تیم اصلاحات و همگرایی و کنار گذاشتن تیم تحول و تداوم از این پروسه کارمندان کمیسیون انتخابات و شکایات انتخاباتی را بار دیگر وارد صحنه شده و از طرفی هنوز هر دو تیم در تعریف حکومت وحدت ملی هنوز مشکل دارند و جان کیری هم در نظر ندارد مانند سال 2009 دست کدام کاندیدا را به صفت پیروز بلند کند.
مردم افغانستان از این وضعیت بغرنج سیاسی به ستوه آمده و با فریاد وزارت دارایی مبنی بر خالی شدن کندوی کشور به وحشت افتاده اند. کارمند ملکی و نظامی معاش میخواهد و قطعات و جز و تام ها به اکمالات لوژیستکی ضرورت دارند، این در حالیست که قوای بین المللی از افغانستان خارج میشود و موافقتنامه امنیتی با امریکا امضا نشده.
مردم میپرسند:
– چه شد آن وعده پلو و چلو خوردن طی دو سال پس از خروج جامعه جهانی که توسط آقای کرزی به مردم داده شده بود؟
– چه شد آن جشن هفت میوه خوردن پس از خروج قوای بین المللی که توسط آقای کرزی به مردم داده شده بود؟
– آیا امضا نکردن موافقتنامه امنیتی با شرایطی که از اثر آن اکنون کشور در معرض انقراض قرار گرفته مطابق منافع ملی بود یا مغایر منافع ملی؟
اشتراک بسم ا لله محمدی وزیر دفاع در اجلاس ناتو در ویلز با توجه به اظهارات موصوف در پارلمان که نا رضایتی خود را از رهایی ملا صدر و سایر زندانیان طالب از زندان ها ابراز داشت و با توجه به سر پیچی فرماندهان از فرمان رییس جمهور مبنی بر عدم استفاده از سلاح ثقیله و عدم استفاده از نیروهای هوایی در عملیات های جنگی به مفهوم حالت جدید و ایجاد اشکال جدید همکاری قوای مسلح با نیروهای بین المللی و جامعه جهانی میباشد. از نظر آگاهان همانطوریکه رییس جمهور حق ندارد یکروز اضافه از دوره کارش در مسند قدرت بماند، همانطور حق ندارد این قدرت را حتا یک لحظه قبل از تسلیمی به جانشینش خودسرانه ترک کند.
امریکا و متحدین ناتو باید اشکال جدید همکاری را در وجود نیروهای سیاسی و نظامی افغانستان به شکلی ایجاد کند که وضعیت با کار شکنی های تیم کنونی از هم نپاشد.
آقای کرزی با رهایی زندانیان و قرار گرفتن در صف اظهارات تضعیف کننده دولت موجود احتمالاً در دور بعدی میخواهد از مجرای دیگر در قدرت سر بلند کند اما با این وضعیت نباید ساختار های تفکیک شکلی قوای ثلاثه، ارزش های قانون اساسی و حقوق مدنی مردم را از هم بپاشد.
تجربه عراق نشان داد که وجود و عدم مالکی برای امریکا و غرب ارزش نداشت و تا آنجا که به فاجعه قبیله ایزیدی ارتباط میگیرد امریکا میتواند در اشکال جدید به عراق باز گردد و بشار اسد در انتخاب مغلق بد و بدتر میتواند برای امریکا و غرب قابل تحمل باشد که در این حال هرگاه رفتن کرزی به مفهوم برگشت وی با بیرق طالبان به ارگ صورت گیرد فاجعه بزرگ قومی و سمتی و منطقوی افغانستان را تهدید خواهد کرد.
هرگاه عاملین به افتضاح کشیدن انتخابات محاکمه نشوند و نتایج انتخابات به معامله گذاشته شود برای مردم این سوال مطرح میگردد که احتمالاً همه این سرگردانی های انتخاباتی و رسوایی بزرگنمایی های طالبان و تضعیف قصدی قوای مسلح و کنار گذاشتن شعار ها مدنی همراه با رشد دادن عناصر ضد دموکراسی در ارکان قدرت یک انترک کمیدی سیاسی توسط کرزی به حمایت غرب بوده است.
در حالیکه شعور مدنی و بیداری سیاسی مردم در وضعیت کنونی به مرحله رسیده که ماهیت اصلی این بازی های پشت پرده را به درستی درک میکنند و بحرانی شدن بیش از حد این معاملات پنهانی شاید روزی به انفجار بزرگ اجتماعی بیانجامد، جامعه جهانی و مخصوصاً امریکا باید انتظار روزی را نکشد که در افغانستان نیرویی مانند داعش سر بلند کند و از ترس آن بار دیگر در کاسه سیاست شیر و بز نیروهای داخلی آب را به هم خورده گوش به جامعه جهانی بدهند.
مالکی در حالیکه نیروهایش قصر رییس جمهور را محاصره نموده بود با یک تصمیم رییس جمهور روز بعد به معرفی صدر اعظم جدید موافقه نمود. در افغانستان که هنوز قوای مسلح و نیروهای دفاع از نظام از برتری های قابل ملاحظه در کنترول اوضاع برخوردارند نباید جهان انتظار بکشد که پس از در هم شکستن ستون فقرات اکمالات لوژیستیکی و حمایت نظامی این نیروها بازسازی شود اشتباهی که پس از سقوط نجیب قوای مسلح پنجصد هزار نفری را زمین گیر کرد و کشور دچار بحران جنگ داخلی نمود.
جامعه جهانی باید در حالت موجود به چند مسأله توجه کند:
1- حمایت هوایی و زمینی کشور را در سرحدات تضمین کند.
2- اکمالات قوای مسلح را متوقف نسازد.
3- نیروهای مسلح طوری در عقب کشمکش های سیاسی نیرومند نگهداشته شوند که وضعیت از هم نپاشد اما در عین حال صحنه به نظامیان خالی نشود.
4- جهان از یک برنامه واضح و تیم شفاف حسابده در افغانستان حمایت کند نه از تیمی که با گرگ گوشت بخورد و با چوپان نوحه کند.
هرگاه بسم ا لله محمدی در اجلاس ویلز بتواند با توافق به موافقتنامه امنیتی کمک های جامعه جهانی را در عرصه های نظامی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به افغانستان جلب کند صفحه نوینی را در روابط افغانستان با جامعه جهانی در مرحلۀ پس از انتخابات خواهد گشود و جای پایی در آینده سیاسی خواهد یافت، در غیر آن میهمان ناخوانده یی قلمداد خواهد شد که به صفت آلۀ دست کرزی عمل نموده دروازه های جهان را به روی افغانستان بسته است. در ویلز احتمالاً تعهدات جامعه جهانی مشروط به امضای موافقتنامه امنیتی خواهد بود.Ÿ
نوشته : محمد داود سیاووش
در حالیکه دوره کار رییس جمهور کرزی به پایان رسیده و رییس جمهور در تمدید دوره کارش تا اعلان نتایج انتخابات ترازوی خود را به سنگ زده از ناخن کشور گرفته بار و بستره خود را از ارگ جمع نموده و با صحنه سازی میخواهد صداهایی در ادامه کارش را با نخوت قبول کند، نتایج دور دوم انتخابات به افتضاح در سطح کشور و جهان رسیده متهمین این ماجرا آزادانه گشت و گزار نموده حتا از حنجره بعضی تلویزیون ها با هُشدار و اخطار مانور میکنند، با تحریم پروسه بازشماری و تفتیش توسط تیم اصلاحات و همگرایی و کنار گذاشتن تیم تحول و تداوم از این پروسه کارمندان کمیسیون انتخابات و شکایات انتخاباتی را بار دیگر وارد صحنه شده و از طرفی هنوز هر دو تیم در تعریف حکومت وحدت ملی هنوز مشکل دارند و جان کیری هم در نظر ندارد مانند سال 2009 دست کدام کاندیدا را به صفت پیروز بلند کند.
مردم افغانستان از این وضعیت بغرنج سیاسی به ستوه آمده و با فریاد وزارت دارایی مبنی بر خالی شدن کندوی کشور به وحشت افتاده اند. کارمند ملکی و نظامی معاش میخواهد و قطعات و جز و تام ها به اکمالات لوژیستکی ضرورت دارند، این در حالیست که قوای بین المللی از افغانستان خارج میشود و موافقتنامه امنیتی با امریکا امضا نشده.
مردم میپرسند:
– چه شد آن وعده پلو و چلو خوردن طی دو سال پس از خروج جامعه جهانی که توسط آقای کرزی به مردم داده شده بود؟
– چه شد آن جشن هفت میوه خوردن پس از خروج قوای بین المللی که توسط آقای کرزی به مردم داده شده بود؟
– آیا امضا نکردن موافقتنامه امنیتی با شرایطی که از اثر آن اکنون کشور در معرض انقراض قرار گرفته مطابق منافع ملی بود یا مغایر منافع ملی؟
اشتراک بسم ا لله محمدی وزیر دفاع در اجلاس ناتو در ویلز با توجه به اظهارات موصوف در پارلمان که نا رضایتی خود را از رهایی ملا صدر و سایر زندانیان طالب از زندان ها ابراز داشت و با توجه به سر پیچی فرماندهان از فرمان رییس جمهور مبنی بر عدم استفاده از سلاح ثقیله و عدم استفاده از نیروهای هوایی در عملیات های جنگی به مفهوم حالت جدید و ایجاد اشکال جدید همکاری قوای مسلح با نیروهای بین المللی و جامعه جهانی میباشد. از نظر آگاهان همانطوریکه رییس جمهور حق ندارد یکروز اضافه از دوره کارش در مسند قدرت بماند، همانطور حق ندارد این قدرت را حتا یک لحظه قبل از تسلیمی به جانشینش خودسرانه ترک کند.
امریکا و متحدین ناتو باید اشکال جدید همکاری را در وجود نیروهای سیاسی و نظامی افغانستان به شکلی ایجاد کند که وضعیت با کار شکنی های تیم کنونی از هم نپاشد.
آقای کرزی با رهایی زندانیان و قرار گرفتن در صف اظهارات تضعیف کننده دولت موجود احتمالاً در دور بعدی میخواهد از مجرای دیگر در قدرت سر بلند کند اما با این وضعیت نباید ساختار های تفکیک شکلی قوای ثلاثه، ارزش های قانون اساسی و حقوق مدنی مردم را از هم بپاشد.
تجربه عراق نشان داد که وجود و عدم مالکی برای امریکا و غرب ارزش نداشت و تا آنجا که به فاجعه قبیله ایزیدی ارتباط میگیرد امریکا میتواند در اشکال جدید به عراق باز گردد و بشار اسد در انتخاب مغلق بد و بدتر میتواند برای امریکا و غرب قابل تحمل باشد که در این حال هرگاه رفتن کرزی به مفهوم برگشت وی با بیرق طالبان به ارگ صورت گیرد فاجعه بزرگ قومی و سمتی و منطقوی افغانستان را تهدید خواهد کرد.
هرگاه عاملین به افتضاح کشیدن انتخابات محاکمه نشوند و نتایج انتخابات به معامله گذاشته شود برای مردم این سوال مطرح میگردد که احتمالاً همه این سرگردانی های انتخاباتی و رسوایی بزرگنمایی های طالبان و تضعیف قصدی قوای مسلح و کنار گذاشتن شعار ها مدنی همراه با رشد دادن عناصر ضد دموکراسی در ارکان قدرت یک انترک کمیدی سیاسی توسط کرزی به حمایت غرب بوده است.
در حالیکه شعور مدنی و بیداری سیاسی مردم در وضعیت کنونی به مرحله رسیده که ماهیت اصلی این بازی های پشت پرده را به درستی درک میکنند و بحرانی شدن بیش از حد این معاملات پنهانی شاید روزی به انفجار بزرگ اجتماعی بیانجامد، جامعه جهانی و مخصوصاً امریکا باید انتظار روزی را نکشد که در افغانستان نیرویی مانند داعش سر بلند کند و از ترس آن بار دیگر در کاسه سیاست شیر و بز نیروهای داخلی آب را به هم خورده گوش به جامعه جهانی بدهند.
مالکی در حالیکه نیروهایش قصر رییس جمهور را محاصره نموده بود با یک تصمیم رییس جمهور روز بعد به معرفی صدر اعظم جدید موافقه نمود. در افغانستان که هنوز قوای مسلح و نیروهای دفاع از نظام از برتری های قابل ملاحظه در کنترول اوضاع برخوردارند نباید جهان انتظار بکشد که پس از در هم شکستن ستون فقرات اکمالات لوژیستیکی و حمایت نظامی این نیروها بازسازی شود اشتباهی که پس از سقوط نجیب قوای مسلح پنجصد هزار نفری را زمین گیر کرد و کشور دچار بحران جنگ داخلی نمود.
جامعه جهانی باید در حالت موجود به چند مسأله توجه کند:
1- حمایت هوایی و زمینی کشور را در سرحدات تضمین کند.
2- اکمالات قوای مسلح را متوقف نسازد.
3- نیروهای مسلح طوری در عقب کشمکش های سیاسی نیرومند نگهداشته شوند که وضعیت از هم نپاشد اما در عین حال صحنه به نظامیان خالی نشود.
4- جهان از یک برنامه واضح و تیم شفاف حسابده در افغانستان حمایت کند نه از تیمی که با گرگ گوشت بخورد و با چوپان نوحه کند.
هرگاه بسم ا لله محمدی در اجلاس ویلز بتواند با توافق به موافقتنامه امنیتی کمک های جامعه جهانی را در عرصه های نظامی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به افغانستان جلب کند صفحه نوینی را در روابط افغانستان با جامعه جهانی در مرحلۀ پس از انتخابات خواهد گشود و جای پایی در آینده سیاسی خواهد یافت، در غیر آن میهمان ناخوانده یی قلمداد خواهد شد که به صفت آلۀ دست کرزی عمل نموده دروازه های جهان را به روی افغانستان بسته است. در ویلز احتمالاً تعهدات جامعه جهانی مشروط به امضای موافقتنامه امنیتی خواهد بود.Ÿ
نظرات
ارسال یک نظر