نگاهی به تجمل پسندی و پرداخت به فروعات در بودجه ملی سال مالی 1394

 

دسامبر 17, 2014
شماره ( 205) چهارشنبه ( 26) قوس ( 1393) / ( 17) دسمبر ( 2014)
images
d8b3d8b1d985d982d8a7d984d987
در حالیکه افغانستان از سال 1393 حدود پنج میلیارد ضرر اقتصادی را در بودجه دارد و کاهش رشد اقتصادی کشور از 14.4 درصد در سال 1381 به 3.6 درصد در سال 1392 کاهش را نشان میدهد و تولیدات ناخالص داخلی از 11.450 میلیارد افغانی در سال 1392 به 1.263 میلیارد افغانی در سال 1393 رسیده و به 1.376 میلیارد افغانی در سال 1394 پیشبینی میشود و نوسانات دالر در سال 1393 از 56 افغانی به 58 افغانی صعود نموده. در حدود بیشتر از بیست میلیارد افغانی در تحقق عواید داخلی کثر رونما میباشد، با این حال یک نگاه گذرا به کتاب قطور مسوده بودجه سال مالی 1394 نشان میدهد که هنوز طراحان بودجه و دولتمردان افغانستان در طرح بودجه به فروعات بیشتر از اصل ها می اندیشند و تجمل پسندی ها، فروعات اندیشی ها و ذهنی گری های متعصبانه در طرح بودجه حاکم میباشد ورنه در کشوریکه بزرگترین نیاز مردم آن سرپناه میباشد، گنجانیدن اعمار افغان بیلدینگ در پیشاور پاکستان بنام لیست پروژه های نیم کاره چه ضرورت بود؟
این سوال نیز مطرح میشود که چگونه از میان این همه ورزش های کشور تنها حمایت از تیم کریکت در طرح بودجه سال 1394 مورد توجه قرار گرفته؟ و اصلاً ارجحیت کریکت نظر به سایر رشته های ورزشی از کدام زاویه مطرح میشود و چرا این دلسوزی در حق تیم های فوتبال، والیبال، بسکتبال وغیره صورت نمیگیرد؟ سوال خنده آور دیگر در این بودجه آنست که به کوچی های عزیز کشور به عوض برآوردن نیاز های اولیه انسانی شان تیم کریکت در بودجه ملی مدنظر گرفته شده. سوال دیگر آنست که چه ضرورت میباشد که مکاتب و مدرسه هایی که بنام افراد برحال صاحب قدرت نامگذاری شده از بودجه دولت در سال مالی اعمار شود؟ چرا خود این افراد مدارس و مکاتبی را که بنام شان نامگذاری شده اعمار نمیکنند؟ در کشوریکه مردم نان خوردن و خیمه برای سرپناه ندارند خیلی اندوه بار است که در بودجه سال مالی آن پول بخاطر اعمار کاخ شورای وزیران، ساختمان اقامتگاه و دفتر رییس جمهور، منازل رهایشی برای معاونان رییس جمهور، قاضی القضات و رییس ولسی جرگه، اعمار آشپزخانۀ خاص به ریاست جمهوری، ساختمان سرکهای حلقوی داخل ارگ، اعمار تعمیر جدید در قصر نمبر 2، ترمیم قصر دلکشا، اعمار مجدد احاطۀ ارگ و اعمار تعمیرات وزارت خارجه در نظر گرفته میشود.
آیا در افغانستان هیچ دفتر کاری برای این آقایان و هیچ تعمیری برای اقامت آنان وجود ندارد؟ و بقول معروف «در زیر برف و باران قرار دارند» که حتماً برایشان باید تعمیرات ساخته شود. اصلاً پرداختن به سرک حلقوی و دیوار های ارگ چه ربطی به خواسته ها و تقاضاهای مشروع و معقول میلیون انسان گرسنه، تشنه، بیمار، بیکار، آواره و بی سرپناه این کشور دارد؟ این آقایان چرا در رسانه ها سوانح رییس جمهور اروگوئه را به عنوان غریب ترین رییس جمهور جهان مطالعه نمیکنند که با قراضه ترین موتر در بدوی ترین حالت و با حد اقل معاش زیست مینماید.
بیایید تجمل پسندی و پرداختن به فروعات را کنار گذاشته بیاد بیاوریم که دشت های افغانستان بکر و بایر اند، دریاهای افغانستان به کشورهای همسایه میریزند، معادن افغانستان در زیر خاک مانده اند و مردم گروه گروه در اطراف قصر رییس جمهور در جوار مسجد حاجی یعقوب، در سر چوک، کوته سنگی، قلعه نجارها و سایر نقاط همین پایتخت از بام تا شام در آرزوی پیدا شدن کار می ایستند و شامگاهان با دست خالی نزد اولادان گرسنۀ شان با حالت حزن و اندوه مأیوسانه بر میگردند.
بیایید این دردها را در کتاب قطور بودجه مدنظر گیریم که چگونه میتوان مردم را از این حالت دردناک نجات داد. دولتی که هنوز قادر نیست معاشات کارمندان خود را بپردازد به کدام اساس در بودجه آن ساختمان قصر های رؤیایی و اسفلت سرکهای حلقوی کاخ ها گنجانیده میشود؟ شما را به خدا قدری سر به گریبان ببرید، آخر بی انصافی هم حدی دارد

نظرات