دسامبر 31, 2014
شماره ( 207) چهارشنبه ( 10 ) جدی ( 1393) / ( 31 ) دسمبر ( 2014)
امریکا طولانی ترین جنگ تاریخ آنکشور را با قربانی 3500 سرباز جامعه جهانی که بیش از 2000 تن آن امریکایی میباشند به گفتۀ بارک اوباما در افغانستان مسوولانه پایان داد، در حالیکه بازهم بقول اوباما هنوز افغانستان یک منطقه خطرناک باقی خواهد ماند.
خطرات و چالش های این جنگ و پیامد های بی درنگ آن را میتوان در دو بُعد مورد مطالعه قرار داد:
1- در عرصه نظامی
در حالیکه پایگاه های ناتو در 5 ولایت باقی میماند با استحالۀ مأموریت جنگی به همکاری آموزشی و مشوره دهی سوالات زیادی لاینحل به نظر میرسد:
یکی با توجه با اینکه ایالات متحده طالبان را پس از این دشمن خود نمیداند و از جانبی در شرایط عدم اکمال اردو و پولیس افزار جنگی خود را بقول رسانه از افغانستان کشیده به اوکراین یا عراق منتقل مینماید، آیا این حرکت به معنای تضعیف نیروهای دولتی در برابر حملات رو به افزایش انفجاری و انتحاری طالبان نخواهد بود؟
دوم با فشار مراکز دهشت افگنی پاکستان و ارسال چک های سفید عربستان سعودی بخاطر تأسیس مرکز فرقه گرایی و توسعه و رشد اندرگروند گروههایی در داخل دولت و در میان جامعه تحت عناوین اسلامی، آیا در صورت عقب نشینی امریکا و ناتو پاکستان، عربستان سعودی، روسیه، ایران و سایر کشورهای ذینفع افغانستان را به میدان جنگ های نیابتی شان در وجود عمال، جواسیس، گماشتگان، لابی ها و نفوذی های صفوف دولت مبدل نخواهند کرد؟
2- در عرصه سیاسی
در شرایطی که به گفته مسوول هیئت ناظران اروپا میزان تقلب در انتخابات افغانستان به بیش از دو میلیون رأی میرسد و میزان مشارکت 99 درصدی در برخی مراکز رأیدهی عدم اعتبار این انتخابات را تا سطح کوریای شمالی بالا برده، هرگاه دو طرف که به شکل تعاملی قدرت را به دست گرفته اند قادر به تشکیل کابینه نشوند، نظام انتخاباتی و کمیسیون ها تغییر نکند و انتخابات آینده در وجود کمیسیون های موجود مورد تائید مردم قرار نگیرد بحران خلاء سیاسی کشور را به کجا خواهد برد؟
امریکا طولانی ترین جنگ تاریخ آنکشور را با قربانی 3500 سرباز جامعه جهانی که بیش از 2000 تن آن امریکایی میباشند به گفتۀ بارک اوباما در افغانستان مسوولانه پایان داد، در حالیکه بازهم بقول اوباما هنوز افغانستان یک منطقه خطرناک باقی خواهد ماند.
خطرات و چالش های این جنگ و پیامد های بی درنگ آن را میتوان در دو بُعد مورد مطالعه قرار داد:
1- در عرصه نظامی
در حالیکه پایگاه های ناتو در 5 ولایت باقی میماند با استحالۀ مأموریت جنگی به همکاری آموزشی و مشوره دهی سوالات زیادی لاینحل به نظر میرسد:
یکی با توجه با اینکه ایالات متحده طالبان را پس از این دشمن خود نمیداند و از جانبی در شرایط عدم اکمال اردو و پولیس افزار جنگی خود را بقول رسانه از افغانستان کشیده به اوکراین یا عراق منتقل مینماید، آیا این حرکت به معنای تضعیف نیروهای دولتی در برابر حملات رو به افزایش انفجاری و انتحاری طالبان نخواهد بود؟
دوم با فشار مراکز دهشت افگنی پاکستان و ارسال چک های سفید عربستان سعودی بخاطر تأسیس مرکز فرقه گرایی و توسعه و رشد اندرگروند گروههایی در داخل دولت و در میان جامعه تحت عناوین اسلامی، آیا در صورت عقب نشینی امریکا و ناتو پاکستان، عربستان سعودی، روسیه، ایران و سایر کشورهای ذینفع افغانستان را به میدان جنگ های نیابتی شان در وجود عمال، جواسیس، گماشتگان، لابی ها و نفوذی های صفوف دولت مبدل نخواهند کرد؟
2- در عرصه سیاسی
در شرایطی که به گفته مسوول هیئت ناظران اروپا میزان تقلب در انتخابات افغانستان به بیش از دو میلیون رأی میرسد و میزان مشارکت 99 درصدی در برخی مراکز رأیدهی عدم اعتبار این انتخابات را تا سطح کوریای شمالی بالا برده، هرگاه دو طرف که به شکل تعاملی قدرت را به دست گرفته اند قادر به تشکیل کابینه نشوند، نظام انتخاباتی و کمیسیون ها تغییر نکند و انتخابات آینده در وجود کمیسیون های موجود مورد تائید مردم قرار نگیرد بحران خلاء سیاسی کشور را به کجا خواهد برد؟
نظرات
ارسال یک نظر