ژانویه 14, 2015
شماره ( 209 ) چهارشنبه ( 24) جدی ( 1393) / ( 14) جنوری ( 2015)
محمد داود سیاووش
در حالیکه تیم های تحول و اصلاحات از حمایت بالفعل و بالقوۀ نیروهای نامتجانس سیاسی در انتخابات برخوردار بودند اینک با اعلان کابینۀ پیشنهادی هیچ یک از چهره های شاخصی که به صفت بازوی این تیم ها شناخته میشد در فهرست وزیران پیشنهادی به مشاهده نمیرسد، که این مسأله دو پیامد میتواند در قبال داشته باشد:
یکی آنکه پشت دروازه ماندن نیروهایی که در پیروزی تیم ها نقش داشتند برای لیدران تیم های تحول و اصلاحات درد سر ها و بحران های بزرگی را با متحدان قبلی شان به وجود خواهد آورد.
دوم اینکه هرگاه این کابینه که در آن سایۀ چهره های اصلی فعالیت دارند دساتیر شان را از پشت جبهه و خارج حکومت بگیرند و لیدران دو تیم نتوانند چهره های اصلی متحدین قبلی شان را مجاب سازند، وضعیت کابینه مانند پل لرزانک در اعوجاج خواهد بود که با این حال اگر کسی از آن تیم ها بخواهد مستقل از ولینعمتان شان عمل کند، مشت به هوا خواهد کوفت.
از جانب دیگر سفر یکروز قبل از تشکیل کابینه، رییس آی اس آی پاکستان به کابل و نشستن رهبران احزاب غیر مؤثر پاکستانی در هفتۀ قبل در میز مذاکره با رییس جمهور غنی طوریکه آقای کرزی در قطار لیدران احزاب پاکستانی در مقابل رییس جمهور غنی نشسته بود حدس و گمان ها و تعبیرات و تفسیرات مختلفی را در زمینۀ کابینه جدید، میان مردم ایجاد نموده است.
در حالیکه سخنگوی طالبان پاکستانی به داعش بیعت میکند و در هلمند جنگ بیرق های سیاه و سفید در جریان بوده هیئت طالبان به چین سفر مینماید و نمایندۀ قبلی امریکا در امور افغانستان چین را محل مناسب برای مذاکره طالبان در تحت فشار قرار دادن پاکستان میداند و از جانبی جغرافیای جنگ با استقرار چند هزار طالب در مرز با تاجکستان و ترکمنستان همزمان با حوادث پاریس و آمادگی سران غرب برای رویارویی با دهشت افگنی تغییر میکند و طالبان از مدارس پاکستان اخراج و به افغانستان فرستاده میشوند، در ولایات زابل، غزنی، هلمند و سرپل افرادی با خانواده های شان جابجا میشوند که بقول رسانه ها در بعضی مناطق با زبان های پشتو و دری بلدیت ندارند، تشکیل یک کابینه ضعیف آنهم پس از سه ماه و در شرایطی که اجازۀ حرکت اعضای آن در عقب جبهه سیاسی بوده و وزیران مجبور اند طوطی وار سخنان عقب جبهه را به زبان بیاورند شک و تردید های جدی را در توانایی حکومت جدید در مقابله با چنین وضعیت به وجود آورده است همزمان این نگرانی ها در دو نکته خلاصه میشود:
1- اگر چوکی های پایین تر از وزارت ها میان لابی ها و طرفداران و کمپاینران دو تیم به شکل ایله چار و رایگان تقسیم شود تفاوت این حکومت از حکومت قبلی چه خواهد بود و در مهار کرد خطرات موجود چه مؤثریت خواهد داشت؟
2- اگر چهره های غیر وابسته در اپرات پایین تر از وزارت ها برگزیده شوند الیگارشی مطرحی را که در صحنه حضور دارد با کدام پوتانسیل از میدان خواهند کشید؟ و این سوال نیز مطرح میشود که این آرایش های نیروهای ناشناس مسلح برای تطبیق همین سناریو نخواهد بود؟
محمد داود سیاووش
در حالیکه تیم های تحول و اصلاحات از حمایت بالفعل و بالقوۀ نیروهای نامتجانس سیاسی در انتخابات برخوردار بودند اینک با اعلان کابینۀ پیشنهادی هیچ یک از چهره های شاخصی که به صفت بازوی این تیم ها شناخته میشد در فهرست وزیران پیشنهادی به مشاهده نمیرسد، که این مسأله دو پیامد میتواند در قبال داشته باشد:
یکی آنکه پشت دروازه ماندن نیروهایی که در پیروزی تیم ها نقش داشتند برای لیدران تیم های تحول و اصلاحات درد سر ها و بحران های بزرگی را با متحدان قبلی شان به وجود خواهد آورد.
دوم اینکه هرگاه این کابینه که در آن سایۀ چهره های اصلی فعالیت دارند دساتیر شان را از پشت جبهه و خارج حکومت بگیرند و لیدران دو تیم نتوانند چهره های اصلی متحدین قبلی شان را مجاب سازند، وضعیت کابینه مانند پل لرزانک در اعوجاج خواهد بود که با این حال اگر کسی از آن تیم ها بخواهد مستقل از ولینعمتان شان عمل کند، مشت به هوا خواهد کوفت.
از جانب دیگر سفر یکروز قبل از تشکیل کابینه، رییس آی اس آی پاکستان به کابل و نشستن رهبران احزاب غیر مؤثر پاکستانی در هفتۀ قبل در میز مذاکره با رییس جمهور غنی طوریکه آقای کرزی در قطار لیدران احزاب پاکستانی در مقابل رییس جمهور غنی نشسته بود حدس و گمان ها و تعبیرات و تفسیرات مختلفی را در زمینۀ کابینه جدید، میان مردم ایجاد نموده است.
در حالیکه سخنگوی طالبان پاکستانی به داعش بیعت میکند و در هلمند جنگ بیرق های سیاه و سفید در جریان بوده هیئت طالبان به چین سفر مینماید و نمایندۀ قبلی امریکا در امور افغانستان چین را محل مناسب برای مذاکره طالبان در تحت فشار قرار دادن پاکستان میداند و از جانبی جغرافیای جنگ با استقرار چند هزار طالب در مرز با تاجکستان و ترکمنستان همزمان با حوادث پاریس و آمادگی سران غرب برای رویارویی با دهشت افگنی تغییر میکند و طالبان از مدارس پاکستان اخراج و به افغانستان فرستاده میشوند، در ولایات زابل، غزنی، هلمند و سرپل افرادی با خانواده های شان جابجا میشوند که بقول رسانه ها در بعضی مناطق با زبان های پشتو و دری بلدیت ندارند، تشکیل یک کابینه ضعیف آنهم پس از سه ماه و در شرایطی که اجازۀ حرکت اعضای آن در عقب جبهه سیاسی بوده و وزیران مجبور اند طوطی وار سخنان عقب جبهه را به زبان بیاورند شک و تردید های جدی را در توانایی حکومت جدید در مقابله با چنین وضعیت به وجود آورده است همزمان این نگرانی ها در دو نکته خلاصه میشود:
1- اگر چوکی های پایین تر از وزارت ها میان لابی ها و طرفداران و کمپاینران دو تیم به شکل ایله چار و رایگان تقسیم شود تفاوت این حکومت از حکومت قبلی چه خواهد بود و در مهار کرد خطرات موجود چه مؤثریت خواهد داشت؟
2- اگر چهره های غیر وابسته در اپرات پایین تر از وزارت ها برگزیده شوند الیگارشی مطرحی را که در صحنه حضور دارد با کدام پوتانسیل از میدان خواهند کشید؟ و این سوال نیز مطرح میشود که این آرایش های نیروهای ناشناس مسلح برای تطبیق همین سناریو نخواهد بود؟
نظرات
ارسال یک نظر