مارس 11, 2015
شماره ( 217) چهارشنبه ( 20 ) حوت ( 1393) / ( 11) مارچ ( 2014)
نوشته : محمد داود سیاووش
جامعه روشنفکر راست و چپ افغانستان از ملا تا تحصیل یافته مؤسسات عالی و تا طرفداران مکاتب مختلف دیروز بر سبیل عادت کهن با هر نوع تغییر وضعیت تلاش می نمایند خود را از قبل توافق و تطابق دهند.
گاهی چپی ها به عوض کلاه پیک، پکول، دستمال و پیراهن و تنبان به بر میکنند، زمانی مجاهدین پس از زور آزمایی چارآسیاب و ارگ در قیافۀ تحریک طالبی استحاله میشوند و زمانی با ورود غرب آنانیکه پوشیدن دریشی و تراشیدن ریش را زمانی عمل خلاف میدانستند نکتایی، دریشی و بو و شبو به بر میکنند، به همین روال اکنون گروهی از فرماندهان مجاهدین از گریبان داعش قبل از وقت سر برون آورده بخاطر خوش خدمتی آنان به صفت دایۀ مهربانتر از مادر حرکت های نمایشی برای ترساندن حریفان شان می نمایند. این حرکات نشان میدهد که هنوز جامعه روشنفکری افغانستان اعم از ملا، عامی، تحصیل یافته، چپ و راست از حوادث گذشته نیاموخته و قانونمندی جامعه شناسی افغانستان را از یاد برده اند.
در حالیکه پاکستان گروه گروه دهشت افگنان را از بیم پیوستن به داعش از خاک آن کشور اخراج نموده در محلات نزدیک به سرحدات ازبکستان، تاجکستان و غیره برای روز مبادا با خانواده هایشان جابجا میسازد اینطرف دستگاه دولت افغانستان بدون نقشه راه و تعدد آرأ با چند گانگی به نحوۀ مصالحه با طالبان می اندیشد.
حوادث جهانی نشان میدهد که احتمالاً اولاً داعش در حال حاضر با توجه به درگیری های شدیدی که در شرق میانه پیدا نموده مجال گشودن یک جبهه وسیع در میان سه کشور افغانستان، ایران و پاکستان را ندارد و آن کسانیکه در غزنی از دفتر والی، در هلمند از کدام تنظیم و در ننگرهار از کدام گروه جدا شده صدای داعش را بلند میکنند از طرف مقابل این حرکت شان به صفت بازی اوپراتیفی خود تنظیم ها شاید درک شود و در ثانی هرگاه داعش با فورمولی که بخواهد به آسیای میانه برود شاید در اولین گام از سر راه این تسلیمی ها، چک چکی ها و هواداران مشکوک خود را تصفیه و جاروب نماید و اولین هدف تصفیه آن متوجه افرادی باشد که خودسرانه بیرق داعش را بلند کرده اند.Ÿ
نوشته : محمد داود سیاووش
جامعه روشنفکر راست و چپ افغانستان از ملا تا تحصیل یافته مؤسسات عالی و تا طرفداران مکاتب مختلف دیروز بر سبیل عادت کهن با هر نوع تغییر وضعیت تلاش می نمایند خود را از قبل توافق و تطابق دهند.
گاهی چپی ها به عوض کلاه پیک، پکول، دستمال و پیراهن و تنبان به بر میکنند، زمانی مجاهدین پس از زور آزمایی چارآسیاب و ارگ در قیافۀ تحریک طالبی استحاله میشوند و زمانی با ورود غرب آنانیکه پوشیدن دریشی و تراشیدن ریش را زمانی عمل خلاف میدانستند نکتایی، دریشی و بو و شبو به بر میکنند، به همین روال اکنون گروهی از فرماندهان مجاهدین از گریبان داعش قبل از وقت سر برون آورده بخاطر خوش خدمتی آنان به صفت دایۀ مهربانتر از مادر حرکت های نمایشی برای ترساندن حریفان شان می نمایند. این حرکات نشان میدهد که هنوز جامعه روشنفکری افغانستان اعم از ملا، عامی، تحصیل یافته، چپ و راست از حوادث گذشته نیاموخته و قانونمندی جامعه شناسی افغانستان را از یاد برده اند.
در حالیکه پاکستان گروه گروه دهشت افگنان را از بیم پیوستن به داعش از خاک آن کشور اخراج نموده در محلات نزدیک به سرحدات ازبکستان، تاجکستان و غیره برای روز مبادا با خانواده هایشان جابجا میسازد اینطرف دستگاه دولت افغانستان بدون نقشه راه و تعدد آرأ با چند گانگی به نحوۀ مصالحه با طالبان می اندیشد.
حوادث جهانی نشان میدهد که احتمالاً اولاً داعش در حال حاضر با توجه به درگیری های شدیدی که در شرق میانه پیدا نموده مجال گشودن یک جبهه وسیع در میان سه کشور افغانستان، ایران و پاکستان را ندارد و آن کسانیکه در غزنی از دفتر والی، در هلمند از کدام تنظیم و در ننگرهار از کدام گروه جدا شده صدای داعش را بلند میکنند از طرف مقابل این حرکت شان به صفت بازی اوپراتیفی خود تنظیم ها شاید درک شود و در ثانی هرگاه داعش با فورمولی که بخواهد به آسیای میانه برود شاید در اولین گام از سر راه این تسلیمی ها، چک چکی ها و هواداران مشکوک خود را تصفیه و جاروب نماید و اولین هدف تصفیه آن متوجه افرادی باشد که خودسرانه بیرق داعش را بلند کرده اند.Ÿ
نظرات
ارسال یک نظر