رهتوشه و تحفه سفر به امریکا چه بود؟

 

مارس 25, 2015
شماره ( 219) چهارشنبه ( 5) حمل ( 1394) / (25) مارچ (2015)
logo
اینکه رسانه ها گزارش میدهند هدف سفر آقایان غنی و عبدا لله به ایالات متحده جلب کمک های آنکشور به افغانستان میباشد شاید بخشی از واقعیت را انعکاس دهد و به هدف پرده پوشی بر سایر بخش های آن سفر باشد، ورنه حکومتی که مفتضح ترین انتخابات جهان را به قول رسانه ها پشت سر گذاشته و با آمدن جان کیری بینی خمیری به نام حکومت وحدت ملی تشکیل داده و باز طی صد روز نخست به عوض دستآورد به عقب گرد تمایل داشته و پس از آن باز هم طی شش ماه کابینه تشکیل داده نتوانسته، چنین حکومتی به کدام اساس کمک های یک قدرت بزرگ چون امریکا را جلب خواهد کرد؟
به عنوان روپوش گلدار بقچه تحفه سفر آقایان غنی و عبدا لله، در آخرین روز سفر به امریکا کابینه اعلان کردند، تعیناتی در کمیسیون انتخابات به عمل آوردند، فرمانی مبنی بر حصول پول از باقیداران کابل بانک صادر شد که این کارهای یکروزه آنهم به قصد به رُخ کشیدن به اوباما شاید حتا خود این مقامات را نیز قانع ساخته نتواند و دلچسپ خواهد بود اگر از این اقدامات به عنوان دستآورد ها در ملاقات ها با رهبران امریکا یاد شود.
شاید اوباما در اولین دیدار از آقایان غنی و عبدا لله بپرسد که چگونه اوضاع امنیتی کشور رو به وخامت گذاشته؟ چگونه جسد یک دوشیزه در یک شکنجه صحرایی در چندصد متری ارگ و قصر سپیدار به آتش کشیده میشود؟ چگونه دادگاه عالی و دادستانی کل کشور توسط سرپرستان اداره میشود؟ چگونه چند والی و شهردار کابل از وظیفه مستعفی میشوند؟ چگونه در ولایت هرات سبکدوشی دسته جمعی صورت میگیرد؟ چگونه قراردادی های وزارت دفاع یکبار قطع و بار دوم ادامه می یابد و نتیجه آن چه بوده؟ این سوالات احتمالاً از هیئت افغانستان با چرا ها و اما ها از جانب رهبران قصر سفید مطرح خواهد شد که متأسفانه برای هیچ یک جواب قناعت بخش وجود ندارد و جالبتر از همه معرفی و حذف یک وزیر به کابینه و خالی ماندن وزارت دفاع به عنوان شاهرگ نیروی دفاعی کشور از زوایای تاریک پرسش و پاسخ این سفر خواهد بود.
نزدیکی به پاکستان و چین، سردی با هند، جابجایی گروههای دهشت افگن با خانواده هایشان در شمال افغانستان و سوء قصد به جان معاون اول ریاست جمهوری در جوزجان سوالاتی خواهد بود که جواب قناعت بخش به آن در حال حاضر وجود ندارد.
ایالات متحده احتمالاً در این سفر یک جمله جذاب را از زبان هر دو مقام افغانی خواهد شنید که سپاسگزاری از مأموریت سربازان امریکا در افغانستان میباشد، اما اینکه پول مالیه دهندگان امریکا و یا پای سربازان آنکشور با ماجرای چند مجهوله به کشوری بار دیگر کشیده شود که حتا یک تیم واحد کاری در رهبری ندارد، دشوار به نظر میرسد. امریکا زخم زبان و ضربه های جبران ناپذیر اقتصادی و جانی را که از متحدین دیروزش در ارگ، از اداره مؤقت تا پایان دورۀ کار کرزی خورده شاید در مرحله بعدی هرگز فراموش نکرده با هر گام به سوی دولت وحدت ملی ده ها بار به فرجام قول و قرار پارتنر هایش در افغانستان بیاندیشد. همکاری امریکا با دولتی که از میعاد کار آن یکسال را در نقطۀ صفری سپری نموده و سرعت قدم های رهبران آنرا مانند ملا نصرالدین هنوز جامعه جهانی به چشم سر ندیده بعید به نظر میرسد

نظرات