نامه به سرمنشی سازمان ملل

درسالهای پایانی حکومت نجیب که هنوز کابل دچار جنگ خانمانسوز کوچه به کوچه نشده بود  تنظیم ها مست باده رسیدن به قدرت  ونجیب  مدهوش از حکمرانی بر مسند حکومت بود وچشمانش حتا همرکابانش را با شک وتردید تحت نظر گرفته بود.این نامه را از زبان آواره گان  ساکن در کلبه های محقر محرومان ومظلومان  که بعدا در نتیجه جنگ ویران شد به آستان آسمان خراش دفتر سازمان ملل در نیویارک نوشتم وبدون نظر داشت اینکه آیا کسی آن را خواهد خواند یا نه ؟ درشماره (31) اسد (1370) اخبار هفته  که در کابل منتشر میشد به نشر رساندم .توجه تان را به آن صفحه اخبار هفته در ذیل جلب میکنم:
                

داود سیاووش