شماره « 227» چهارشنبه «30» ثور «1394» / «20» می «2015»
نوشته : محمد داود سیاووش
فاجعه یی که از ماجرا جویی های آقای کرزی با امریکا و اظهارات غیر سیاسی و احساساتی آقای غنی دامنگیر کشور شد کفاره آنرا اکنون مردم مظلوم افغانستان به قیمت سر و جان و مال و خانواده خودشان می پردازند. آقای کرزی با لجبازی های ظاهراً ملی گرایانه با امریکا و آقای غنی با حمله بر سازمان ملل و دشمن پاکستان را دشمن خود قلمداد کردن در اظهارات غیر سیاسی با نواز شریف فضای روابط سیاسی افغانستان را با امریکا و منطقه تا جایی سرد ساختند که اکنون امریکا رهبری افغانستان را به دال و چپاتی سپرد.
اینکه چرا رهبران افغانستان بیانات شانرا از روی کاعذ نمیخوانند و چرا هنگام سخنرانی های شفاهی بیش از حد احساساتی شده از خطوط قرمز دیپلماسی عبور می کنند، ضعفی است که حال ملت باید تاوان آنرا بپردازند.
وقتی رییس جمهور غنی دشمن پاکستان را دشمن افغانستان خوانده دشمنی دشمن دیرین پاکستان یعنی هند را آگاهانه یا نا آگاهانه در الفاظ غیر دیپلوماتیک برای رهبری دولت افغانستان به جان می خرد.
وقتی حکومت وحدت ملی با امضای تفاهمنامه امنیتی اعصاب استخبارات و ستون فقرات نظام یعنی امنیت ملی را به آی اس آی می سپارد.
وقتی 210 پاسپورت دیپلوماتیک برای رهبران طالبان مدنظر گرفته میشود.
وقتی نامهای چهل تن از رهبران طالبان از لیست سیاه سازمان ملل حذف میشود.
وقتی در حمله بر مهمانخانه خارجی یکی از کارمندان مهمانخانه حمله کننده را پاکستانی میخواند و منظور عملیات سوء قصد به جان سفیر هند در کابل خوانده میشود.
وقتی وسایط ثقیله و طیارات خود را ایالات متحده از افغانستان کشیده به پاکستان تسلیم مینماید.
مردم در کابل از همدیگر می پرسند این چه نوع سیاست است؟ و ما به کجا روان استیم؟
با انتقال جغرافیای جنگ به شمال افغانستان و دستگیری بیش از ده هزار مهاجر افغانی طی روزهای اخیر در پاکستان و سکته گی در شبکۀ انترنت کابل با قطع شدن انترنت در لندی کوتل کارشناسان چند سوال را مطرح مینمایند:
1- اگر فضای سیاسی رهبری افغانستان با طالبان تا این حد صمیمانه است که نامهای چهل نفر از رهبران طالبان از لیست سیاه حذف میشود و برای 210 تن از آنان پاسپورت های دیپلوماتیک توزیع میشود پس این انفجار ها در موتر دادستانی، فاکولته ساینس، جوار میدان هوایی و اطراف و اکناف ناشی از چیست؟ و عاملان آن کیست؟ و آن گروهی که اکنون در جلال آباد با طالبان در جنگ است کی ها میباشند؟
2- هرگاه با امضای تفاهمنامه دروازه مهمترین ارگان امنیتی کشور به روی آی اس آی گشوده میشود آن ادعا هایی که آی اس آی در افغانستان حملات را سازماندهی میکند و عامل جنگها میباشد چه شد؟
3- هرگاه با این تفاهمنامه پاکستان بتواند جنوب افغانستان را به شکل اشغال خاموش تحت کنترل خود درآورده و در شمال جماهیر آسیای میانه به کمک روسیه و چین خط دفاعی مستحکم در سرحد دریای آمو افراز کنند آیا این مسأله به مفهوم مشتعل ساختن قصدی جنگ طولانی در شمال نخواهد بود؟
آمادگی حمایت نظامی کشورهای قزاقستان، قرغیزستان، ارمنستان و روسیه از تاجکستان و مانور های نظامی در شمال دریای آمو نشان میدهد که عبور دهشت افگنان از دریای آمو آسان نخواهد بود و سالها طول خواهد کشید. در این حالت مردم از حکومت وحدت ملی می پرسند که برنامه دولت در زمینه برچیدن مراکز این دهشت افگنان در شرایطی که اسرار امنیت ملی را به آی اس آی افشأ میسازد چگونه مؤثر بوده میتواند؟
شدت جنگها در ولایات شمال و همزمان عقب نشینی و نرمش دولت با طالبان و پاکستان نشان میدهد که در این برنامه زیر کاسه نیم کاسه وجود دارد. اکنون برای مردم در شمال افغانستان با توجه به تجارب تلخ گذشته فقط یک راه باقیمانده که به شکل دفاع خودی مسلح شوند و از خانه و ده و قریه و قرا و قصبات شان دفاع نمایند که در این حال با سرنگونی و برچیدن بساط دهشت افگنی در شمال به عوض حل مشکل چندین مشکل دیگر بروز خواهد کرد.
کارشناسان پیشبینی مینمایند که هرگاه سلاح مدرن به اختیار مردم شمال قرار گیرد آنان میتوانند امنیت مناطق شان را در شکل دفاع خودی تأمین کنند، که در آن حالت دست دولت مرکزی از آن ساحات کوتاه خواهد بود.Ÿ
نوشته : محمد داود سیاووش
فاجعه یی که از ماجرا جویی های آقای کرزی با امریکا و اظهارات غیر سیاسی و احساساتی آقای غنی دامنگیر کشور شد کفاره آنرا اکنون مردم مظلوم افغانستان به قیمت سر و جان و مال و خانواده خودشان می پردازند. آقای کرزی با لجبازی های ظاهراً ملی گرایانه با امریکا و آقای غنی با حمله بر سازمان ملل و دشمن پاکستان را دشمن خود قلمداد کردن در اظهارات غیر سیاسی با نواز شریف فضای روابط سیاسی افغانستان را با امریکا و منطقه تا جایی سرد ساختند که اکنون امریکا رهبری افغانستان را به دال و چپاتی سپرد.
اینکه چرا رهبران افغانستان بیانات شانرا از روی کاعذ نمیخوانند و چرا هنگام سخنرانی های شفاهی بیش از حد احساساتی شده از خطوط قرمز دیپلماسی عبور می کنند، ضعفی است که حال ملت باید تاوان آنرا بپردازند.
وقتی رییس جمهور غنی دشمن پاکستان را دشمن افغانستان خوانده دشمنی دشمن دیرین پاکستان یعنی هند را آگاهانه یا نا آگاهانه در الفاظ غیر دیپلوماتیک برای رهبری دولت افغانستان به جان می خرد.
وقتی حکومت وحدت ملی با امضای تفاهمنامه امنیتی اعصاب استخبارات و ستون فقرات نظام یعنی امنیت ملی را به آی اس آی می سپارد.
وقتی 210 پاسپورت دیپلوماتیک برای رهبران طالبان مدنظر گرفته میشود.
وقتی نامهای چهل تن از رهبران طالبان از لیست سیاه سازمان ملل حذف میشود.
وقتی در حمله بر مهمانخانه خارجی یکی از کارمندان مهمانخانه حمله کننده را پاکستانی میخواند و منظور عملیات سوء قصد به جان سفیر هند در کابل خوانده میشود.
وقتی وسایط ثقیله و طیارات خود را ایالات متحده از افغانستان کشیده به پاکستان تسلیم مینماید.
مردم در کابل از همدیگر می پرسند این چه نوع سیاست است؟ و ما به کجا روان استیم؟
با انتقال جغرافیای جنگ به شمال افغانستان و دستگیری بیش از ده هزار مهاجر افغانی طی روزهای اخیر در پاکستان و سکته گی در شبکۀ انترنت کابل با قطع شدن انترنت در لندی کوتل کارشناسان چند سوال را مطرح مینمایند:
1- اگر فضای سیاسی رهبری افغانستان با طالبان تا این حد صمیمانه است که نامهای چهل نفر از رهبران طالبان از لیست سیاه حذف میشود و برای 210 تن از آنان پاسپورت های دیپلوماتیک توزیع میشود پس این انفجار ها در موتر دادستانی، فاکولته ساینس، جوار میدان هوایی و اطراف و اکناف ناشی از چیست؟ و عاملان آن کیست؟ و آن گروهی که اکنون در جلال آباد با طالبان در جنگ است کی ها میباشند؟
2- هرگاه با امضای تفاهمنامه دروازه مهمترین ارگان امنیتی کشور به روی آی اس آی گشوده میشود آن ادعا هایی که آی اس آی در افغانستان حملات را سازماندهی میکند و عامل جنگها میباشد چه شد؟
3- هرگاه با این تفاهمنامه پاکستان بتواند جنوب افغانستان را به شکل اشغال خاموش تحت کنترل خود درآورده و در شمال جماهیر آسیای میانه به کمک روسیه و چین خط دفاعی مستحکم در سرحد دریای آمو افراز کنند آیا این مسأله به مفهوم مشتعل ساختن قصدی جنگ طولانی در شمال نخواهد بود؟
آمادگی حمایت نظامی کشورهای قزاقستان، قرغیزستان، ارمنستان و روسیه از تاجکستان و مانور های نظامی در شمال دریای آمو نشان میدهد که عبور دهشت افگنان از دریای آمو آسان نخواهد بود و سالها طول خواهد کشید. در این حالت مردم از حکومت وحدت ملی می پرسند که برنامه دولت در زمینه برچیدن مراکز این دهشت افگنان در شرایطی که اسرار امنیت ملی را به آی اس آی افشأ میسازد چگونه مؤثر بوده میتواند؟
شدت جنگها در ولایات شمال و همزمان عقب نشینی و نرمش دولت با طالبان و پاکستان نشان میدهد که در این برنامه زیر کاسه نیم کاسه وجود دارد. اکنون برای مردم در شمال افغانستان با توجه به تجارب تلخ گذشته فقط یک راه باقیمانده که به شکل دفاع خودی مسلح شوند و از خانه و ده و قریه و قرا و قصبات شان دفاع نمایند که در این حال با سرنگونی و برچیدن بساط دهشت افگنی در شمال به عوض حل مشکل چندین مشکل دیگر بروز خواهد کرد.
کارشناسان پیشبینی مینمایند که هرگاه سلاح مدرن به اختیار مردم شمال قرار گیرد آنان میتوانند امنیت مناطق شان را در شکل دفاع خودی تأمین کنند، که در آن حالت دست دولت مرکزی از آن ساحات کوتاه خواهد بود.Ÿ
نظرات
ارسال یک نظر