از خلق الساعه تفاهمنامه تا ارسال مخفی نامه

 

ژوئن 2, 2015
شماره « 229» چهارشنبه « 13» جوزا « 1394» / « 3» جون «2015»
logo
نوشته : محمد داود سیاووش
در یک تغییر 180 درجه ای رییس جمهور غنی در حالی از کوفتن به دهن دشمن سخن گفت که هنوز تعریف مشخصی از دشمن صورت نگرفته و با افشای نامه خصوصی رییس جمهور به رهبران پاکستان سه هفته ضرب الاجل تعین نمود که تقاضاهایش را برآورده سازند و در غیر آن در هرات از تغییرات اساسی طی چند هفتۀ آینده سخن گفت.
این تحول ناگهانی از چند زاویه قابل تأمل و دقت میباشد:
1- این اعوجاج در رابطه با مناسبات با پاکستان احتمالاً بنابر ناکامی مذاکرات قطر و ارومچی، مخالفت طالبان با مذاکره مستقیم با دولت و لغو سفر رییس جمهور غنی به قطر ارتباط دارد.
2- استحکامات کشور های آسیای میانه و روسیه در شمال دریای آمو همزمان با خیزش های خود جوش مردم برای مقابله با طالبان در ولایات شمال و شکست برنامۀ عبور از دریای آمو دولت افغانستان را در موقعیت حساسی قرار داد که به مخالف نارسیده قریب بود نیروهای خود را از دست بدهد.
3- مخالفت شدید و آشکارای همه نهادهای دولتی و غیر دولتی در رابطه به امضای تفاهمنامه با آی اس آی حتا جرئت اعتراف به امضای چنین سندی را از دولت افغانستان گرفته و انکار آن باعث رنجش جدی آی اس آی و برهم خوردن برنامه های رفتن به شمال دریای آمو شد.
انکار از امضای سند تفاهم با آی اس آی به مراتب خطرناک تر از اعتراف به آن میباشد چون همگان میدانند که اگر این سند امضأ نشده پس حسام الدین چرا از معاونیت امنیت سبکدوش شد؟ و اگر شورای امنیت و امنیت دولتی در طرح این سند سهم نداشتند آیا (درفت) آن به شکل خلق الساعه تهیه شد؟
اعتراف به اشتباه به مراتب بهتر از کتمان آن میباشد، در بُعد دیگر اینکه نامۀ شدید اللحن رییس جمهور غنی به رهبران پاکستان افشأ میشود در اعاده آن وضعیت از دست رفته هیچ کمک ننموده دردی را دوا نمیکند چون از یکطرف این سوال مطرح میشود که چرا این تقاضا ها شخصی مطرح شد و از نام پارلمان، دولت و حکومت پس از رأیزنی با نهاد های قانونی کشور به جانب مقابل به مثابه موقف رسمی دولت افغانستان طی یک اعلامیه علناً ابلاغ نشد و در ثانی با توجه به روابط کثیر الابعاد استخباراتی که شبکۀ حقانی و طالبان با آی اس آی دارند به هیچوجه آن سازمان با شورای کویته و پیشاور تا آن سرحد پیش نخواهد رفت که مطابق ضرب الاجل رییس جمهور غنی آنان را به زندان بیاندازد.
برای دولت افغانستان لازم نیست با این شتاب و عجله در مناسبات با سازمانی که چهل سال در افغانستان نطفه گذاری نموده گرم و سرد شود. دولت افغانستان باید به عوض این نوسانات مد و جذری:
اولاً نظام را بازسازی نموده فضای اعتماد و حس پاتریوتی را در ارکان دولت با تصفیه عناصر نفوذی بیگانه اعاده نموده آنرا به مشت واحد مبدل سازد و بعد آن مشت را به دهن هر کسی که میخواهد بکوبد.
ثانیاً دولت باید دکترین دفاعی کشور را تنظیم نموده قوای مسلح را با تخنیک عالی محاربوی و قوای هوایی مجهز ساخته از موضع قوت در همه جبهات دشمن را به صفت دشمن عقب بزند و آنگاه از موضع مخالف ضعیف دروازه مصالحه را به روی آنان باز نماید، در حالیکه برعکس در دورۀ آقای کرزی دروازه زندان ها به روی طالبان تا آن حد باز شد که آنان توانستند با پیوستن به جبهات اکنون در همه ولایات جنگ را سازمان دهند و تا آن حد از موضوع غرور با دولت برخورد نمایند که ولینعمتی را که آنان را از سطح یک گروه شورشی تا موقعیت موازی به یک دولت بالا کشیده به صفت طرف قبول ندارند.
مردم افغانستان از سیستم چند گانه ساختار درون دولت و فضای باز سیاسی کشور سپاسگزار اند که در این مرحله حساس تاریخ چنان وضعیتی را ایجاد نموده که هیچکس نمیتواند هیچ چیز را از انظار مردم پنهانی در دولت انجام دهد.Ÿ

نظرات