تضـــادهای مفیــــد

 

ژوئن 23, 2015
شماره ( 232) چهارشنبه (3) سرطان ( 1394) / ( 24 ) جون ( 2015 )
ستاک
سعدی میگوید که:
دو همجنس دیرینه را هم قلم
نباید فرستاد یکجا به هم
یکی دزد گردد دگر پرده دار
اگر آنچه میان وزیر موجود و قبلی معارف مبنی بر مکاتب خیالی مطرح میگردد با همین روحیه انتقادها از اداره مؤقت در اداره انتقالی و از اداره انتقالی در اولین دولت انتخابی و از اولین دولت انتخابی در دومین دولت انتخابی آقای کرزی صورت میگرفت شاید افغانستان اکنون به یکی از پله کان بلند ترقی و تعالی می رسید.
بدترین حالت اداره پس از 2001 تا ختم دوره کار آقای کرزی آن بود که همگان در یک معامله قدرت را غنیمت دانسته با روحیه «هم تو بخو هم مه نه تو بگو نه مه» کشور را در قبضه قدرت خویش گرفته بودند که دایم از رشوه صحبت میشد ولی نام رشوه خوار برده نمیشد، از قاچاق صحبت میشد ولی نام قاچاقبر گرفته نمیشد، از فساد صحبت میشد ولی نام فاسد گرفته نمیشد و همواره از فساد و قاچاق و رشوه و غیره در کلی گویی ها و جملات عام طوری حرف زده میشد که به هیچکس بر نمیخورد.
مردم افغانستان این دوئل جدید میان وزیر فعلی و وزیر قبلی معارف را به فال نیک میگیرند چون قرار است در پایان این دوئل سرنوشت 769 میلیون دالر معلوم شود و این فاز آغازی باشد برای پرده برداشتن از سرنوشت 17 میلیارد دالری که به گفته رمضان بشردوست نماینده مردم در مجلس نمایندگان یا ولسی جرگه اصلاً نامعلوم است.
اما دشواری لحظه کنونی آنست که به روال گذشته بدترین اتهامات را قدرتمندان به همدیگر وارد کرده اند اما پس از ده روز در بازار رسانه ها به طاق نسیان گذاشته شده است. حالا که وزیر معارف قبلی در دفاع از خود چلنج داده که در کره زمین کسی نمیتواند این ادعا را بر وی ثابت کند و از طرفی موصوف از رشوه های کلان 40 میلیون دالری، 20 میلیون دالری و 10 میلیون دالری در امضای تفاهمنامه با آی اس آی سخن میگوید باید فضایی به وجود آید که مدعی و مدعی علیه ادعاهایشان را ثابت نموده و یا مفتری شوند. فقط با همین روحیه میتوان به اصلاحات امیدوار بود.
کاش این حکومت دو قطبی طوری شکل میگرفت که در هر اداره افراد یک جناح نقایص و ضعف ها و رشوه و اختلاس و قاچاق و قانون شکنی و زورگویی طرف مقابل را برملا میساخت که این جنگ در شکل بیروکراتیک و دیوانسالاری برای تولد یک اداره پاک برای ملت افغانستان مانند آب حیات میبود.
بازهم دیده شود که آیا این اتهامات خیلی بزرگ به کجا راه باز خواهند کرد؟ به محاکم و بررسی پرونده ها یا به طاق نسیان؟

نظرات