ژوئن 9, 2015
شماره ( 230) چهارشنبه (20) جوزا (1394) / (10) جون ( 2015)
نوشته : محمدداود سیاووش
حتا با شم و شعور غیر سیاسی و از زاویه یک فرد عامی و عادی نیز میتوان به علت العلل بحران های مدیریت شده یی که از چند سال به اینسو دامنگیر کشور میباشد پی برد. این عوامل قرار ذیل اند:
– بحرانی ساختن قصدی روابط افغانستان با غرب (با وجود رفاقت های خصوصی رهبران) و مد و جذر های سیاست ریاض، اسلام آباد، دهلی، پکن و غیره.
– دستچین نمودن ترکیب کمیسیون انتخابات قبل از تدویر انتخابات ریاست جمهوری.
– به جان هم انداختن کاندیدان و در پایان پشت دروازه ماندن همه پیزار برداران تیم ها.
– تقلب های آشکار انتخاباتی و افتضاح آن تا سطح جهان و همزمان چشم پوشی از عاملان آن.
– گذار قصدی و چشم پوشی از اعلام نتایج انتخابات با تشکیل حکومت وحدت ملی و فراموشی مفردات توافقنامه آن حکومت.
– بحران امضای مخفی تفاهمنامه با آی اس آی.
– انتقال جغرافیای جنگ به شمال.
– مذاکرات مخفی با طالبان در قطر، چین، اوسلو و غیره در شرایطی که همزمان با مذاکرات اوسلو یمگان بدست طالبان سقوط میکند.
– زمینه سازی برای پایین کردن بیرق های سفید و بلند نمودن بیرق های سیاه داعش و ظهور این گروه از شرق افغانستان.
– به تعویق انداختن قصدی توزیع شناسنامه های الکترونیکی.
– در حد سرپرست نگهداشتن رییس ستره محکمه، رییس بانک مرکزی، دادستان کل و وزیر دفاع.
– و بالاخره به پایان رسیدن دوره قانونی کار مجلس نمایندگان یا ولسی جرگه در اول سرطان.
این ها همه توالی و تسلسل یک سلسلۀ مبهمی از سهل انگاری ها، چشم پوشی ها و فراموشی کاری هایی میباشند که از سطح رهبری نظام صورت گرفته است.
مادونان مظلوم و رهبران مغرور
در حالیکه سازماندهی همۀ این تدابیر باید از سطح رهبری صورت میگرفت برعکس در کلیه موارد انگشت انتقاد به خاطر این ضعف ها به طرف مادونان در قدمه های پایین دراز میشود. رهبران باید به این سوالات مردم جواب دهند:
1- کجا شد آن کسانیکه دروازه های زندانها را باز نموده آتش جنگ را در سراسر کشور گسترش دادند؟
2- کجا شد آن کسانیکه توازن سیاست خارجی افغانستان را در منطقه بر هم زده جغرافیای جنگ را به شمال افغانستان بردند؟
3- کجا شد آن کسانیکه در طی 9 ماه حد اقل بخاطر تدویر انتخابات آمادگی نگرفتند؟
4- کجا شد آن کسانیکه شناسنامه های الکترونیکی را اجازۀ توزیع ندادند؟
5- کجا شد آن کسانیکه کابل بانک را به تاراج برده و ماجرای آنرا لاینحل گذاشتند؟
و در فرجام کیست یا کی هاست عامل این بن بست و این وضعیت بحرانی پارلمان زخمی دورۀ کار پایان یافته، قوه قضائیه زخمی سرپرست، حکومت وحدت ملی زخمی بر آمده از تفاهمنامه غیر عملی؟
مردم افغانستان این بار مسوول تمام این پیامد ها و بدبختی ها مقام ریاست جمهوری و ریاست اجرائیه و تیم های چک چکی و هورا گوی و پیزار بردارشان را میدانند.
اینکه کی بخاطر برائت دادن و قانونی جلوه دادن خود چه میگوید کار خودش میباشد، اما مردم به این سردمداران میگویند: منافع شما ایجاب میکند که مطابق این شعر عمل کنید:
در طریق نفع خود کس نیست محتاج دلیل
بی عصا آسان بود راه دهن هر کور را
نوشته : محمدداود سیاووش
حتا با شم و شعور غیر سیاسی و از زاویه یک فرد عامی و عادی نیز میتوان به علت العلل بحران های مدیریت شده یی که از چند سال به اینسو دامنگیر کشور میباشد پی برد. این عوامل قرار ذیل اند:
– بحرانی ساختن قصدی روابط افغانستان با غرب (با وجود رفاقت های خصوصی رهبران) و مد و جذر های سیاست ریاض، اسلام آباد، دهلی، پکن و غیره.
– دستچین نمودن ترکیب کمیسیون انتخابات قبل از تدویر انتخابات ریاست جمهوری.
– به جان هم انداختن کاندیدان و در پایان پشت دروازه ماندن همه پیزار برداران تیم ها.
– تقلب های آشکار انتخاباتی و افتضاح آن تا سطح جهان و همزمان چشم پوشی از عاملان آن.
– گذار قصدی و چشم پوشی از اعلام نتایج انتخابات با تشکیل حکومت وحدت ملی و فراموشی مفردات توافقنامه آن حکومت.
– بحران امضای مخفی تفاهمنامه با آی اس آی.
– انتقال جغرافیای جنگ به شمال.
– مذاکرات مخفی با طالبان در قطر، چین، اوسلو و غیره در شرایطی که همزمان با مذاکرات اوسلو یمگان بدست طالبان سقوط میکند.
– زمینه سازی برای پایین کردن بیرق های سفید و بلند نمودن بیرق های سیاه داعش و ظهور این گروه از شرق افغانستان.
– به تعویق انداختن قصدی توزیع شناسنامه های الکترونیکی.
– در حد سرپرست نگهداشتن رییس ستره محکمه، رییس بانک مرکزی، دادستان کل و وزیر دفاع.
– و بالاخره به پایان رسیدن دوره قانونی کار مجلس نمایندگان یا ولسی جرگه در اول سرطان.
این ها همه توالی و تسلسل یک سلسلۀ مبهمی از سهل انگاری ها، چشم پوشی ها و فراموشی کاری هایی میباشند که از سطح رهبری نظام صورت گرفته است.
مادونان مظلوم و رهبران مغرور
در حالیکه سازماندهی همۀ این تدابیر باید از سطح رهبری صورت میگرفت برعکس در کلیه موارد انگشت انتقاد به خاطر این ضعف ها به طرف مادونان در قدمه های پایین دراز میشود. رهبران باید به این سوالات مردم جواب دهند:
1- کجا شد آن کسانیکه دروازه های زندانها را باز نموده آتش جنگ را در سراسر کشور گسترش دادند؟
2- کجا شد آن کسانیکه توازن سیاست خارجی افغانستان را در منطقه بر هم زده جغرافیای جنگ را به شمال افغانستان بردند؟
3- کجا شد آن کسانیکه در طی 9 ماه حد اقل بخاطر تدویر انتخابات آمادگی نگرفتند؟
4- کجا شد آن کسانیکه شناسنامه های الکترونیکی را اجازۀ توزیع ندادند؟
5- کجا شد آن کسانیکه کابل بانک را به تاراج برده و ماجرای آنرا لاینحل گذاشتند؟
و در فرجام کیست یا کی هاست عامل این بن بست و این وضعیت بحرانی پارلمان زخمی دورۀ کار پایان یافته، قوه قضائیه زخمی سرپرست، حکومت وحدت ملی زخمی بر آمده از تفاهمنامه غیر عملی؟
مردم افغانستان این بار مسوول تمام این پیامد ها و بدبختی ها مقام ریاست جمهوری و ریاست اجرائیه و تیم های چک چکی و هورا گوی و پیزار بردارشان را میدانند.
اینکه کی بخاطر برائت دادن و قانونی جلوه دادن خود چه میگوید کار خودش میباشد، اما مردم به این سردمداران میگویند: منافع شما ایجاب میکند که مطابق این شعر عمل کنید:
در طریق نفع خود کس نیست محتاج دلیل
بی عصا آسان بود راه دهن هر کور را
نظرات
ارسال یک نظر