شماره(253) چهارشنبه 27 عقرب 1394 / 18 نوامبر 2015
آتش گشودن از نام مردمسالاری به روی قیام ده ها هزار انسان معترض آنهم در شرایطی که سر های بریده را به خاطر دادخواهی نزد زمامدار زمان می آوردند از صفحات سیاه تاریخ افغانستان میباشد که مانند دوره هفتم و هشتم شورا و سوم عقرب ثبت تاریخ کشور گردید.
در حالیکه آسمان بار تحمل فریاد سر های بریده قربانیان و یخن های دریده معترضان را نداشت در یکروز غم انگیز خزانی که آسمان به خاطر مظلومیت سر های بریده هفت انسان می گریست و ده ها هزار انسان جنازه های آن سر های بریده را به خاطر دادخواهی به ارگ آورده شعارهای مدنی خروش توفان زای شان در کوههای آسمایی و شیر دروازه می پیچید زمامداران و سردمداران نظام به عوض سر تعظیم فرود آوردن به این توفان سیلاب خشم مردم و پاک نمود اشک یتیمان به روی این معترضان مظلوم آتش گشودند. آتش به روی آنانی گشودند که جز کتاب معرفت در دست شان چیزی نبود و جز شعار تحقق عدالت خواست و تقاضایی از زمامداران نداشتند.
با جذبه سخن گفتن با کسانی که روی شان خون پر و اجساد سر های بریده را به خاطر دادخواهی بدوش داشتند یک عمل خلاف ارزش های انسانی، اسلامی، مدنی و عرف فرهنگ ملی میباشد که این کار به عوض اطفای این قیام مدنی و تخویف این عصیان شاید به آغاز خروش های مدنی تابو شکنانه و بهار کابلی تبدیل شود که در شرایط نارضایتی همگانی از خون آنانیکه مورد هدف شلیک مسلسل ها قرار گرفتند بر میدان «تحریر» جوار ارگ بنویسند: زنده باد عدالت اجتماعی!
نازم آن مشتی که فرق زورمندان بشکند
بشکند دستی که بازوی ضعیفان بشکند
شیشه بشکستن نباشد افتخار سنگ سخت
سنگ اگر سخت است جای شیشه سندان بشکند
پنبه را هر رنجبری شاید کند در زیر پا
دارد آن پا قدر کو خار مغیلان بشکند
آتش گشودن از نام مردمسالاری به روی قیام ده ها هزار انسان معترض آنهم در شرایطی که سر های بریده را به خاطر دادخواهی نزد زمامدار زمان می آوردند از صفحات سیاه تاریخ افغانستان میباشد که مانند دوره هفتم و هشتم شورا و سوم عقرب ثبت تاریخ کشور گردید.
در حالیکه آسمان بار تحمل فریاد سر های بریده قربانیان و یخن های دریده معترضان را نداشت در یکروز غم انگیز خزانی که آسمان به خاطر مظلومیت سر های بریده هفت انسان می گریست و ده ها هزار انسان جنازه های آن سر های بریده را به خاطر دادخواهی به ارگ آورده شعارهای مدنی خروش توفان زای شان در کوههای آسمایی و شیر دروازه می پیچید زمامداران و سردمداران نظام به عوض سر تعظیم فرود آوردن به این توفان سیلاب خشم مردم و پاک نمود اشک یتیمان به روی این معترضان مظلوم آتش گشودند. آتش به روی آنانی گشودند که جز کتاب معرفت در دست شان چیزی نبود و جز شعار تحقق عدالت خواست و تقاضایی از زمامداران نداشتند.
با جذبه سخن گفتن با کسانی که روی شان خون پر و اجساد سر های بریده را به خاطر دادخواهی بدوش داشتند یک عمل خلاف ارزش های انسانی، اسلامی، مدنی و عرف فرهنگ ملی میباشد که این کار به عوض اطفای این قیام مدنی و تخویف این عصیان شاید به آغاز خروش های مدنی تابو شکنانه و بهار کابلی تبدیل شود که در شرایط نارضایتی همگانی از خون آنانیکه مورد هدف شلیک مسلسل ها قرار گرفتند بر میدان «تحریر» جوار ارگ بنویسند: زنده باد عدالت اجتماعی!
نازم آن مشتی که فرق زورمندان بشکند
بشکند دستی که بازوی ضعیفان بشکند
شیشه بشکستن نباشد افتخار سنگ سخت
سنگ اگر سخت است جای شیشه سندان بشکند
پنبه را هر رنجبری شاید کند در زیر پا
دارد آن پا قدر کو خار مغیلان بشکند
نظرات
ارسال یک نظر