شماره 256 چهارشنبه 18 قوس 1394/ 9 دسمبر 2015
محمد داود سیاووش
پانزده سال پس از تشکیل اداره مؤقت و حضور جامعه جهانی در افغانستان به نظر میرسد مردم به نحوی در یأس و نا امیدی بخاطر نرسیدن به ایدال هایشان به سر میبرند.
این ایدال ها کدام ها بودند؟
1- مردم فکر میکردند با استقرار اداره مؤقت و ادامه آن تا مرحله حکومت وحدت ملی به حمایت جامعه جهانی در کشور صلح تأمین گردیده در دسترخوان شان تغییر مثبت رونما خواهد شد، اما دیدند که معادن بزرگ استخراج نشد، نفت و گاز هنوز در زیر خاک مانده، راههای آهن از واخان، آقینه، شیرخان بندر، حیرتان، اسلام قلعه، تورغندی، سپین بولدک و تورخم کشور را در داخل به هم وصل نکرد و به خارج افغانستان را ارتباط نداد، فابریکات بزرگی که در جنگ ویران شده بود بازسازی نشد، بیکاری افزایش یافت، کشور به مارکیت اموال استهلاکی (آنهم مواد دست دوم تولیدی) کشورهای همسایه مبدل شد، سویچ روشن شدن چراغ برق خانواده ها به کشور های همسایه با وارد نمودن برق نصب گردید.
2- مردم فکر میکردند با تفکیک قوای ثلاثه و تصویب قانون اساسی شرایطی در کشور به وجود آید که حتا اگر موتری در جاده از سرعت معینه عدول نمود تکت جریمه آن در استیشن بعدی پولیس به دریور از طریق کنترل ماهواره ترافیک داده خواهد شد. اما برخلاف دیدند که حکومتداری در گرو الیگارشی یک گروه قدرت و ثروت و مقام قرار گرفت، از نام مردم بر شانه های مردم فشار وارد شد، قوانین، مقررات، لوایح، تصاویب و فیصله های مقامات عالی دولت، پارلمان و حتا محکمه نادیده گرفته شد.
3- مردم فکر میکردند با قد بر افراشتن یک اپوزیسیون قانونمند و دارای برنامه در برابر حکومت بر سر اقتدار دو تیم یکی در قدرت و دیگری در اپوزیسیون تشکیل گردیده تحت فشار اپوزیسیون حکومت به اصلاح نواقص خود مجبور خواهد شد و در شرایط یک نظام شفاف، پاسخگو و مسوولیت پذیر در کشور رسانه ها به صفت رکن چهارم و بازوی توانای نظام قد بر افراشته احزاب سیاسی از متن و بطن جامعه با برنامه ها قد بلند نموده، کشور طی دو پلان پنج ساله از وضعیت فقر و تنگدستی به حکومت حداقل خود کفا مبدل گردیده مطبوعات آزاد، اپوزیسیون، پارلمان و احزاب حکومت را شدیداً تحت فشار قرار خواهند داد. اما دیده شد که در افغانستان اپوزیسیون یعنی معامله گری اشخاص با تیم های انتخاباتی که اکنون همه از کار گذشته شان پشیمان اند، احزاب به معنای پارچه های از هم گسیخته سازمان های قبلی که فقط در وجود اشخاص شناخته میشوند و مطبوعات آزاد یعنی فشار حکومت بر رسانه های آزاد تا سرحد ویرایش رسانه ها در جهت یکصدایی.
4- مردم فکر میکردند با حضور امریکا در افغانستان دست مداخله همسایه ها و جهان از زمین و هوا بر کشور کوتاه شده افغانستان در مرکز تعاملات منطقوی قرار گرفته بحران های منطقوی کشور های همسایه در کابل حل و فصل خواهد شد، اما اکنون از رسانه ها شنیده میشود که گویا امریکا در افغانستان اصلاً کدام برنامه یی نداشته فقط در پایان کار رسانه ها گزارش دادند که امریکا وعده 64 پهپاد بخاطر تقویه قوای هوایی افغانستان نموده، آنهم در شرایطی که حداقل چند سال به تربیه پرسونل مسلکی و استقرار تکنالوژی پیشرفته آن ضرورت میباشد و در شرایطی که قدرت مانور دشمن تا داخل نظام رشد نموده وحشت ایجاد می نماید. اجرای عملیات تروریستی به جان چندین تن از فعالان مدنی و آزادی بیان در پایتخت و بی تفاوتی مسوولان امنیتی در قبال آن با وعده پهپاد ها افسانه مردمی «اریاک به تریاک مار گزیده هلاک» را در اذهان تداعی می نماید. رسیدن دست همسایه ها تا گلوی مردم در ولایات سرحدی افغانستان و انتقال جغرافیای جنگ از سوریه و عراق به افغانستان پس از درگیری احتمالی ترکیه و روسیه افغانستان را به پارچه های از هم جدای منافع کشور های ترکیه، روسیه، ایران، عربستان سعودی، قطر، پاکستان و هند مبدل خواهد ساخت که این پیامد نتیجه پانزده سال کار ستون پنجم در جهت بر هم زدن مناسبات افغانستان با امریکا و غرب و سپردن آن به هژمونی پاکستان میباشد، چنانکه در مقدمه این سناریو به مشاهده میرسد که یک طیاره، بدون اجازه دولت افغانستان در ولایت هرات نشست می نماید، که حکومت مرکزی اصلاً از آن خبر ندارد و دافع هوای کشور هم در برابر آن دست زیر الاشه نشسته.
وضعیت طوری در جهت مخالف انکشاف نموده، در حالیکه به گفته اقبال لاهوری «قلب آسیا» در افغانستان قرار دارد، اما اکنون کنفرانسی در باره وضعیت افغانستان تحت عنوان «قلب آسیا» در اسلام آباد دایر میشود و رهبران افغانستان به صفت مهمان در آن دعوت میشوند و در ردیف رقابت این کنفرانس در دهلی نشستی دعوت میشود.
وضعیت به حدی بحرانی و در سطح پایین در جریان است که دعوتی در کابل به حضور دولتمردان افغانستان دایر میشود و سفیر پاکستان در آن نشست دهلی را عجوزۀ هزار داماد میخواند و روز دیگر به جواب وعده چهار چرخبال دهلی که هنوز به کابل نرسیده شایعاتی به گوش میرسد که پاکستان به طالبان سلاح ضد هوایی داده و بدتر از آن شایعاتی از رسانه ها به گوش میرسد که گویا پوتین با تقاضای کمک نظامی افغانستان از روسیه سفیر افغانستان را با کلمات تند مخاطب قرار داده است.
مردم مأیوس اند که چرا در خانه افغانستان کسی نیست که این تعادل را در روابط بین المللی افغانستان با جهان به وجود آورد که با رعایت اصل احترام به استقلال ملی، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی در شرایط همزیستی مسالمت آمیز افغانستان بتواند با تمام کشورها در شرایط عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر وارد تعاملات متقابلاً مفید گردیده از دوستی با امریکا تا ارتباط با همسایه ها و توازن بخشیدن ابر قدرت ها در کشور عنان سیاست را رهبری کند.Ÿ
محمد داود سیاووش
پانزده سال پس از تشکیل اداره مؤقت و حضور جامعه جهانی در افغانستان به نظر میرسد مردم به نحوی در یأس و نا امیدی بخاطر نرسیدن به ایدال هایشان به سر میبرند.
این ایدال ها کدام ها بودند؟
1- مردم فکر میکردند با استقرار اداره مؤقت و ادامه آن تا مرحله حکومت وحدت ملی به حمایت جامعه جهانی در کشور صلح تأمین گردیده در دسترخوان شان تغییر مثبت رونما خواهد شد، اما دیدند که معادن بزرگ استخراج نشد، نفت و گاز هنوز در زیر خاک مانده، راههای آهن از واخان، آقینه، شیرخان بندر، حیرتان، اسلام قلعه، تورغندی، سپین بولدک و تورخم کشور را در داخل به هم وصل نکرد و به خارج افغانستان را ارتباط نداد، فابریکات بزرگی که در جنگ ویران شده بود بازسازی نشد، بیکاری افزایش یافت، کشور به مارکیت اموال استهلاکی (آنهم مواد دست دوم تولیدی) کشورهای همسایه مبدل شد، سویچ روشن شدن چراغ برق خانواده ها به کشور های همسایه با وارد نمودن برق نصب گردید.
2- مردم فکر میکردند با تفکیک قوای ثلاثه و تصویب قانون اساسی شرایطی در کشور به وجود آید که حتا اگر موتری در جاده از سرعت معینه عدول نمود تکت جریمه آن در استیشن بعدی پولیس به دریور از طریق کنترل ماهواره ترافیک داده خواهد شد. اما برخلاف دیدند که حکومتداری در گرو الیگارشی یک گروه قدرت و ثروت و مقام قرار گرفت، از نام مردم بر شانه های مردم فشار وارد شد، قوانین، مقررات، لوایح، تصاویب و فیصله های مقامات عالی دولت، پارلمان و حتا محکمه نادیده گرفته شد.
3- مردم فکر میکردند با قد بر افراشتن یک اپوزیسیون قانونمند و دارای برنامه در برابر حکومت بر سر اقتدار دو تیم یکی در قدرت و دیگری در اپوزیسیون تشکیل گردیده تحت فشار اپوزیسیون حکومت به اصلاح نواقص خود مجبور خواهد شد و در شرایط یک نظام شفاف، پاسخگو و مسوولیت پذیر در کشور رسانه ها به صفت رکن چهارم و بازوی توانای نظام قد بر افراشته احزاب سیاسی از متن و بطن جامعه با برنامه ها قد بلند نموده، کشور طی دو پلان پنج ساله از وضعیت فقر و تنگدستی به حکومت حداقل خود کفا مبدل گردیده مطبوعات آزاد، اپوزیسیون، پارلمان و احزاب حکومت را شدیداً تحت فشار قرار خواهند داد. اما دیده شد که در افغانستان اپوزیسیون یعنی معامله گری اشخاص با تیم های انتخاباتی که اکنون همه از کار گذشته شان پشیمان اند، احزاب به معنای پارچه های از هم گسیخته سازمان های قبلی که فقط در وجود اشخاص شناخته میشوند و مطبوعات آزاد یعنی فشار حکومت بر رسانه های آزاد تا سرحد ویرایش رسانه ها در جهت یکصدایی.
4- مردم فکر میکردند با حضور امریکا در افغانستان دست مداخله همسایه ها و جهان از زمین و هوا بر کشور کوتاه شده افغانستان در مرکز تعاملات منطقوی قرار گرفته بحران های منطقوی کشور های همسایه در کابل حل و فصل خواهد شد، اما اکنون از رسانه ها شنیده میشود که گویا امریکا در افغانستان اصلاً کدام برنامه یی نداشته فقط در پایان کار رسانه ها گزارش دادند که امریکا وعده 64 پهپاد بخاطر تقویه قوای هوایی افغانستان نموده، آنهم در شرایطی که حداقل چند سال به تربیه پرسونل مسلکی و استقرار تکنالوژی پیشرفته آن ضرورت میباشد و در شرایطی که قدرت مانور دشمن تا داخل نظام رشد نموده وحشت ایجاد می نماید. اجرای عملیات تروریستی به جان چندین تن از فعالان مدنی و آزادی بیان در پایتخت و بی تفاوتی مسوولان امنیتی در قبال آن با وعده پهپاد ها افسانه مردمی «اریاک به تریاک مار گزیده هلاک» را در اذهان تداعی می نماید. رسیدن دست همسایه ها تا گلوی مردم در ولایات سرحدی افغانستان و انتقال جغرافیای جنگ از سوریه و عراق به افغانستان پس از درگیری احتمالی ترکیه و روسیه افغانستان را به پارچه های از هم جدای منافع کشور های ترکیه، روسیه، ایران، عربستان سعودی، قطر، پاکستان و هند مبدل خواهد ساخت که این پیامد نتیجه پانزده سال کار ستون پنجم در جهت بر هم زدن مناسبات افغانستان با امریکا و غرب و سپردن آن به هژمونی پاکستان میباشد، چنانکه در مقدمه این سناریو به مشاهده میرسد که یک طیاره، بدون اجازه دولت افغانستان در ولایت هرات نشست می نماید، که حکومت مرکزی اصلاً از آن خبر ندارد و دافع هوای کشور هم در برابر آن دست زیر الاشه نشسته.
وضعیت طوری در جهت مخالف انکشاف نموده، در حالیکه به گفته اقبال لاهوری «قلب آسیا» در افغانستان قرار دارد، اما اکنون کنفرانسی در باره وضعیت افغانستان تحت عنوان «قلب آسیا» در اسلام آباد دایر میشود و رهبران افغانستان به صفت مهمان در آن دعوت میشوند و در ردیف رقابت این کنفرانس در دهلی نشستی دعوت میشود.
وضعیت به حدی بحرانی و در سطح پایین در جریان است که دعوتی در کابل به حضور دولتمردان افغانستان دایر میشود و سفیر پاکستان در آن نشست دهلی را عجوزۀ هزار داماد میخواند و روز دیگر به جواب وعده چهار چرخبال دهلی که هنوز به کابل نرسیده شایعاتی به گوش میرسد که پاکستان به طالبان سلاح ضد هوایی داده و بدتر از آن شایعاتی از رسانه ها به گوش میرسد که گویا پوتین با تقاضای کمک نظامی افغانستان از روسیه سفیر افغانستان را با کلمات تند مخاطب قرار داده است.
مردم مأیوس اند که چرا در خانه افغانستان کسی نیست که این تعادل را در روابط بین المللی افغانستان با جهان به وجود آورد که با رعایت اصل احترام به استقلال ملی، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی در شرایط همزیستی مسالمت آمیز افغانستان بتواند با تمام کشورها در شرایط عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر وارد تعاملات متقابلاً مفید گردیده از دوستی با امریکا تا ارتباط با همسایه ها و توازن بخشیدن ابر قدرت ها در کشور عنان سیاست را رهبری کند.Ÿ
نظرات
ارسال یک نظر