نوشته داود سیاووش
در شرایطی که یک دولت با تمام قوت خود نمیتواند یک پایه تخریب شده
برق وارداتی به کابل را در دند شهاب الدین دوباره به پا ایستاده کند و امضاکنند
گان تفاهمنامه دند غوری را به پای میز محاکمه بکشاند. طرح هایی چو ن پروژه تاپی،
کاسا، تمدید خط آهن، تمدید راه چابهار و... مانند فانتیزی ها و تخیلات و خواب و
خیالی میباشند که دولتمردان با آن فقط دل
خوش میکنند و خود را فریب میدهند. مصروف ساختن اذهان عامه از نظر روانی به مسایل
خنده آوری چون ساختن طیاره توسط یک افغان، ساختن موتر توسط یک افغان، تصویر مسی در
پیراهن یک طفل(درچنین شرایط) فقط برای یک طفل دلچسپ خواهد بود نه برای یک سیاستمدارآگاه
دوراندیش و ملی. آن مار آستینی که میتواند دریک روز دو مانور در پایگاه هوایی کشور
انجام دهد و یا ساعت حرکت موتر عمله یک تلویزیون را مشخص کند و در رسانه ها چند
تحلیل گر توجیه گر را به شهرت برساند و حتا درایستگاه های تکسی لین پایتخت مبلغان
و افرادش را تحت پوشش دریور و...استخدام کند. بازی با چنین دشمن آنهم در سطح خیلی
ساده و عوام فریبانه مضحک و خنده دار میباشد. آن طراحی که توانست اجازه عقد تفاهمنامه
دند غوری را از صدر نظام بگیرد و محاسبه اش آن بود که با کنترول شاهراه پایتخت در
سالنگ شمالی و سقوط کندز، بدخشان و فاریاب ، فشار را بر جوزجان و مزارشریف افزایش
بخشیده با مسدود ساختن راه اکمالاتی 9
ولایت شمال و سالنگ فقط با یک حرکت ستون پنجم اشغال خاموش را با چهر ه های مار آستین
به اشغال آشکار مبدل سازد دشمن ساده نیست و با این بازی های پایین که رییس اجراییه
در چنین وضعیت دشوار اولویت کاری اش را در بررسی مشکلات محصلین افغانستان در
هندوستان و رییس جمهور اولویت کاریش را درحل سرگردانی مردم در ادارات دولتی میداند
نمیتوان با آن حریف زبر دست که تا گلوی نظام دستش رسیده مقابله نمود.
قطع نیروی برق وارداتی به پایتخت این سوال را در اذهان مردم
به وجود می آورد که :
1 – دولتی که نمیتواند یک پایه برق را طی بیش از یک هفته با
اعزام معاون لوی درستیز به پا ایستاد کند آیاتوانایی حکومت کردن برافغانستان را
دارد؟
2 – اگر این گفته مراد علی مراد حقیقت داشته باشد که در دند
غوری پاکستانی ها با دولت میجنگند، پس کسانیکه در حکومت با عقد تفاهمنامه زمینه
جابه جایی این پاکستانی ها را در دند غوری مساعد ساختند در دستگاه دولت افغانستان از
کدام کشور نمایندگی میکنند؟
3- آیا این قطع جریان برق به پایتخت بخاطر تحقق یک محدودیت سانسور مخفی به قطع نشرات ماهواره،
تلویزیونها، رادیو ها، انترنت و سایر اشکال ارتباطات دنیای مجازی نیست؟
4 – اگر این ادعا شرکت برق را مد نظر گیریم که در برق
حرارتی حوت خیل هر کیلوات برق به شرکت 30 افغانی تمام میشود در حالیکه آن را فی
کیلوات 2 افغانی به فروش میرساند آیا این سناریو به خاطر سقوط ریاست برق نیست؟
نظرات
ارسال یک نظر