نوشته : داودسیاووش
اگر به جای رهبری حکومت وحدت ملی رهبر دیگری از دستاورد های خیالی کشورش در کنفرانس بروکسل با آن آب وتاب سخن میگفت شاید رهبران دول وحکومات 70 کشور و 20 سازمان بین المللی در جریان سخن رانی کنفرانس را ترک میکردند.
دریادداشت 2 فیسبوک عزیزرفیع سخنان رییس جمهور غنی در کنفرانس بروکسل چنین ترجمه شده:
(بعد از کنفرانس لندن ما به مهم هایی دست یافته ایم. خودکفایی، امنیت ، نجات کشور ونظام، رهبری جنگ ، زیر ساختارها، آب آشامیدنی، بندها و انرژی، کاسا یکهزار، تاپی، قطار چین برای تجارت، همکاری های منطقوی برای توسعه، زراعت، رسیدگی به زندگی روستایی، آب صحی به روستاییان، میثاق شهروندی، سهم برابر برای زنان و مردان، برنامه های توانمند سازی زنان، مبارزه بر ضد فساد…)
وباز اگر رهبر ثانی با توجه به بحران ساری و جاری در کشور که آنرا جامعه جهانی از نزدیک مشاهده میکند از چنین دستآورد های خیالی صحبت میکرد شاید تا کنون جامعه جهانی بیش از صد قطعنامه در تنبیه و توبیخ و ایقاظ و محکوم نمودن آن صادر مینمود، اما اینکه با وجود اینهمه اوضاع بحرانی چرا رهبران دول و حکومات کشورها در بروکسل خموشانه به سخنان رییس جمهور افغانستان گوش داده و حتا شاید با اشاره تائیدی سر، به این سخنان صدقنا گفته تحفه 15.2 میلیارد دالری را برایش اهدا نمودند دلیلش را هیچکس نمیداند.
رهبران دول و حکومات و اشتراک کنندگان حداقل از نظر اخلاقی باید می پرسیدند که اگر امنیت چنانکه شما می فرمایید تأمین است این صدای واویلای اطفال مهاجر کندز و به خاک و خون افتادن سربازان و افسران در کندز و هلمند و تسلیمی سربازان در بادغیس به طالبان و صدای انفجار و سقوط طیاره در بغلان و تهدید های امنیتی راه های مواصلاتی در اطراف و اکناف افغانستان و آن دکان های فروش جلیقه های انتحاری و موتر های نظامی و سلاح و مهمات در رزمل یعنی چه؟
اگر شما ادعا میکنید که رهبری جنگ به خوبی پیش میرود آن سخنان ملا نصرالدینی والی کندز که پس از کشته شدن دهها سرباز و افسر می گوید «اگر در صندوق آهنی هم می بودند کشته میشدند» و این مدیریت ملا نصرالدینی که در شرایطی که کندز قریب به سقوط است، وولسوالی های هلمند به سقوط مواجه شده و دهها گزارش نا امنی از اطراف و اکناف کشور میرسد، از میان اینهمه بحران که باید در رهبری جنگ صورت گیرد رفتن سرقوماندان اعلای قوای مسلح و پرداختن به مهم وزارت صحت عامه یعنی چه؟
این اشتراک کنندگان باید می پرسیدند اگر حکومت وحدت ملی با وضع مالیه بر کریدت کارتهای تیلفون های همراه توانسته به خودکفایی برسد پس این معاش سربازان و افسران دولت افغانستان را کی میپردازد؟
اگر آب آشامیدنی در پایتخت تأمین است مردم چگونه با خر ها به کوههای آسمایی و شیردروازه آب بالا میکنند و از تالاب ها و گنداب های داخل شهر بوی زنند به هوا بالاست و حتا از آلودگی آبهای زیر زمینی در برخی ساحات شهر کابل به اثر برمه کاری غیر فنی گزارشات به نشر میرسد؟
اگر می گویید که آب صحی روستاهای افغانسان تأمین شده بفرمایید که چند فیصد در مقیاس کل کشور؟
اگر می گویید که به زراعت کشور رسیدگی شده بفرمایید که چند فیصد در کل کشور؟
اگر می گویید که در تساوی سهم زنان با مردان کار صورت گرفته بفرمایید که در مقیاس کل کشور چند فیصد؟
و از همه مهمتر اگر مبارزه با فساد را پس از کنفرانس وارسا رویدست گرفتید، پای چند نفر به زندان کشیده شد؟ چند نفر در دادگاه محکمه علنی شد؟ چند نفر به کیفر اعمالش رسید و به زندان رفت؟ و پای چند نفر به زنجیر و زولانه بسته شد؟
و به همین ترتیب سایر سوالاتی که در این مقال نمیگنجد.
اینجاست که از خموشی رهبران هفتاد کشور و بیست مؤسسه بین المللی با گوش دادن به سخنان رییس جمهور افغانستان میتوان گفت که این شعر رحمان شاعر زیبا کلام پشتو مصداق پیدا میکند که میگوید:
عقل مه غواړه طالع غواړه رحمانه
عقل مند د طالع مندو نوكران دي
در غیر آن با اینهمه مشکلات و سوالاتی که در زمینه انتخابات، عدم توزیع شناسنامه برقی، عدم بررسی پرونده سقوط سال گذشته کندز، مکتب های خیالی، سربازان خیالی، دفاع واضح قوماندان پولیس کندهار ازطالبان و ملا عبیدالله و ملا رزاق و ملا عمر، تائید پیشروی های طالبان توسط حامد کرزی ومخالفت با بمباران هوایی در مناطق پیشروی طالبان… باید همزمان صدای دهها اعتراض بر علیه این سخنرانی از داخل تالار بلند میشد، که نشد!
دلچسپ ترین بخش کنفرانس شو و نمایش کف و کالر و دریشی های لوکس اشرف غنی و دکتر عبدالله در شرایط گدایی پول از جهان و جریان دریاهای خون فرزندان افغانستان در کندز و هلمند بود که از دریشی های رهبران اروپا و امریکا لوکس تر به چشم میخورد وخیلی تکان دهنده بوده جای تأسف و افسوس داشت.
نظرات
ارسال یک نظر